"Seni sevdim, oğlum. Hediyem olsun. Ama sana bir sır vereceğim."
"Yok," dedim ona yardım etme çabasıyla. Nereden çıkmıştı şimdi hediye? "Olmaz öyle."
"Olur, olur" dedi beni hiç önemsemeden. Eliyle beni çağırdı.
"Ama yaklaș bak, ne diyeceğim."
Israr etmenin manasız olduğuna karar vererek yere çömeldim ve teyzeye yaklaştım. Gülüşü genişledi, öyle ki... Neredeyse haince bir hâl aldı. "Biliyor musun, bu kitaptaki büyücü kadın benim."
"Ne?" dedim gayrihtiyari. Şimdi de bir deliye mi çatmıştım?
"Ve sana bir şans daha veriyorum, oğlum. Lanetlenmek istemiyorsan biraz düşün de konuş. Sonra malum, laneti bozması
zor oluyor."
Ağzından çıkanlara inanarak konuşuyor olması beni gülümsetti.
ltiraz etmenin manasız olacağını fark ettiğim için, "Peki, peki..."
dedim. Belki de alzaymırı vardı. Anlayışlı olmak lazımdı. "Dikkatli
konuşacağım. Kitap için ücret istemediğine emin misin?"
Dino Dino Dino, geh geh geh geh
En sevdiğim yazarlardandır 
Ray Bradbury . Gerek bilimkurgu, gerek fantastik, gerekse korku/gerilim türünde verdiği eserlerini oldukça başarılı ve keyifli buluyorum. Bununla birlikte Türkçedeki beş kitabını okudum ve hepsinden de mutlu ayrıldım. Bunlar; 
Fahrenheit 451, 
Mars Yıllıkları, 
Resimli Adam ve 
Sonbahar Ülkesi. Yer yer durağan öyküler de yazsa anlatımını eğlenceli
“Günün birinde evrenin tüm sırlarını keşfedeceğim,” diye fısıldadı.
Bu beni gülümsetti. “Onca sırla ne yapacaksın, Dante?”
“Ne yapacağımı bulurum,” dedi. “Belki dünyayı değiştiririm.”
Ona inandım.
Sayfa 51 - ari - danteKitabı okudu
“Günün birinde evrenin tüm sırlarını keşfedeceğim,” diye fısıldadı.
Bu beni gülümsetti. “Onca sırla ne yapacaksın, Dante?”
“Ne yapacağımı bulurum,” dedi. “Belki dünyayı değiştiririm.”
Ona inandım.
Gülümsetti:):):)
Gerçi sana hiçbir ihtiyacımın olmadığını söyledim ama, istediğim bir şey var. Senin bir fotoğrafın, Umarım bu isteğimle haddimi aştığımı düşünmezsin.
Sayfa 18Kitabı okudu
Aziz Nesin'den Çocuklara En Güzel ÖykülerAziz Nesin · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2013466 okunma
“Hakikaten sorumluluk yükü her şeyden, ölümden de ağırdır.”
"Neden Kuzgun?"
Bu soru burukça gülümsetti beni, gözlerimi gökyüzüne, ardından şehre çevirdim. "Bir inanışa göre huzura kavuşamamış bir insan öldüğünde bir kuzguna dönüşür," deyip gözlerimi şehirde gezdirdim, işte ben o ruhtum. "Ve ruhunu rahat ettirebilecek her kişinin kapısında gezermiş," deyip gözlerimi ona çevirdim.
