Öfkeli bir fırtınanın altında
Gülüşlerinle ıslanıyor kalbim
Bıçak açmaz ağzımdan kelimeler akıyor sana doğru
İki gözümün bebeği söyle kim üzdü seni
Kim yordu kalbini?
Söyle kaç yağmurda ıslandın?
Seni istemek,
Bir dudaktan birde gözden demlenmek.
Özlemek gibisine şımarık bir çocuk,
Daha bir otuz yıl daha büyümeyecek.
Fotoğrafların gülüşlerinle capcanlı,
Bilemedim kaç zaman yıllanmış böyle bir tenin.
Seni sevmek, seni delice istemek ve aşık olmak,
Dilden dökülebilecek kadar basit değildi ağırdı.
Ben hiç bir güzel şeyin şairi
Benim gözlerim yok.
Bu gözler palyaço gözleri.
Bu düzen düzen gülüşlere gizli ağız.
Benim değil.
Sen bilmezsin daha inançsızlıklara.
Tutsaklığımı ateş çemberlerine.
Nasıl daralır çemberler bilmezsin.
Gülüşlerinle.
Gülme n’ olur gülme.
Gülme belki de çıldırırım.
Yıkarım töreleri bir bir.
Severim seni.
Belki ağlarım