gün, vursun yükünü gecenin hırkasına
yol, vursun sesini uzaklığın pasına
sesime kibrit çaksan tutuşacağım
sargısızım,
çoğalırım;
çoğaldıkça arsızım
sana yağmur diyorum…
en haklı aşk,
alkışsız sürebilendir
ve en haklı kavganın öznesi
ölmemek için dövüşürken de ölebilendir…
o an
işte o an
ey bizi ayrı takvimlere düşüren zaman
yere bir bahar dalı düşmüş gibi mi olur
sıradağlar mı tutuşur bağrının orta yerinde?
yeter
kan sıçratmayın sabahın seherine
boğulursunuz
boğulursunuz!
Yılmaz Odabaşı
Yazılı Kürt Edebiyatı’nın Zenginliği
NEVZAT EMİNOĞLU-KÜRT ARAŞTIRMALARI DERGİSİ
1. Giriş
Tarım devriminden sonra şehir-devletlerin ortaya çıkmasıyla kentler medeniyetlerin oluşum alanları haline geldi. Şehirlerdeki nüfus yoğunluğunun sonucu oluşan ticari faaliyetlerle ortaya çıkan refah ortamı insanları estetik duyguların tatminine yönlendirdi. Bu ise şehirlerin başta edebiyat ve
Herkes yaşamakla suçlu , aşkıyla hükümlüdür..
`
Kanatlanır, kanatılır bütün boşluklar.
Aynalar her gün bir başka yalan söyler
ve kalınır geride çizilmiş hayatlardan,
geride yağmurlardan ve çığlıklardan.
Herkes çizer boşluğunu…
Her aşk başlarken pembe,
Konuşsam Sessizlik Gitsem Ayrılık
Resmin rehindir gurbetimde.
Gurbetimde sesleri aşındırmış kimliksiz bir kasaba
ve senin kederini ıslatan o yağmurlar rehin.
Alnı özlemle dağınık bir akşam getirdim sana.
Sar, büyüt ellerinle, konuk et sıcaklığına;
konuk et kanatları kanatılmış kuşlar getirdim sana...
Ve akşam, bir kez daha;
saçlarını topla ve dağıt sesini rüzgârlara!
Günaydın...
•
•
Kendini bıçak gibi ışıyan yeni güne bağışla,
Yürü,
Arkana bakma,
Ama umursa...
•
•
Gün güzellikler getirsin tüm okurlara
☺️🌼☕📖
Yılmaz Odabaşı
Anne, anneler çocuklarını çok mu sever? Peki ya çocukları annelerini çok mu sever? Ben seni çok seviyorum ama bazen de kızıyorum. Çünkü babamı kovdun evden. Orada üşüyordur belki. Çok özlüyorum onu. Niye gömdük ki babamı? Bir kavga yüzünden babamı gömmek zorunda mydık? Gelse ne olur ki anneciğim? Lütfen. Gidelim çıkaralım babamı oradan. "Biz geldik hadi eve dönebilirsin artık, ama kavga yok bir daha" diyelim. Babam da çok sevinir hem. O da bizi özlemiştir... Gömülmek eminim hoşuna gitmemiştir. Toprak dolmuştur ağzının içerisine, pişman olmuştur hem...
Ya sen de bir gün gidersen? Hiç gelmezsen? Ne yaparım ben o zaman? Anneler çocuklarını hiç bırakmaz öyle değil mi anne?
