Aydın idi ki, bu adam "ziyalı adam" adlananlardan idi. Sərsərilər arasında bunlardan çoxdur, onlar hamısı ölmüş, özlərinə hər cür ehtiramı unutmuş, özlərini qimətləndirmək qabiliyyətindən məhrum adamlardır və yalnız elə yaşayırlar ki, həyatlarında hər gün palçıq və murdarlıq işinə daha dərin batırlar: sonra onun içərisində əriyib həyatdan yox olurlar.
Sayfa 22Kitabı okudu
Efsaneye göre Latmos (Beşparmak) dağlarından her gece bir kaval sesi yükselirmiş içli içli…
Derler ki bu kavalın sahibi bir çobanmış. Bu çobanın adı Endymion’muş. Endymion’un gönlüne Tanrıça Selene’nin aşkı düşmüş. Endymion dağlarda sürüleri otlatır, gün boyunca sahip olduğu tek varlık olan kavalını üflermiş. Geceleri ise otlattığı sürüyü alır,
İrfan denizine gark olmuş din büyüğü Hazret-i Ömer (r.a.) saadet devrinde bir gün, güneş altına oturmuş hırkasını yamıyordu. Arkasi açık olduğundan güneş iyice kizdırıp canını yakti, imanlı gözlerini güneşe çevirip şiddetle baktı. Hikmeti İlahi güneşin önüne bir perde geldi... Hemen Sultan Melek Cebrail (A.S.) Arştan yere süzüldü ve Allah Resûlüne hitab etti:
Ey Allah'ın Resûlü! Ömer'e emredin, güneşe şefkat nazariyle baksın. Yoksa güneş kiyamete kadar böyle kalır.
Nihayetsiz olan Mülkün Seyyidi Hazret-i Ömeri çağırtıp buyurdular:
-Ya Ömer! Cenâb-ı Hak güneşe şefkatle bakmanı
emrediyor.
Kainatın adalet ağacı Hazret-i Ömer (r.a.), gözlerinde billur billur yaş, güneşe tebessümle baktılar.
O anda gökyüzünde, göklerin aydın ışığı da gülümsedi.
Sayfa 43Kitabı okudu
SOKAKTA BİR DELİ!
Pencerenin önünden seslendim:
—Holmes!...
O sabah sokağı seyrederek vakit geçiriyordum. Cevap alamayınca yine seslendim:
—Holmes!.
—Ne var?
—Sokakta deli var.
—Tımarhaneye mi götürüyorlar?
—Hayır, başıboş dolaşıyor...yürekler acısı bir manzara... adamcağızı ne diye sokağa bırakmışlar?
Günah…
Dostum gerindi, tembel
