...gün batımındaki tatlılık tek avuntum olmuştu...
"Gün batımını çok seviyorum. Hadi gidip bir gün batımı görelim. "
"Ama beklemek gerek."
"Neyi? "
"Güneşin batışını."
Sayfa 30Kitabı okudu
Bunlar onun aştığı dağlar. Aynı buğday tarlaları, aynı rüzgâr, aynı gün batımı. Aynı koku, aynı ses, aynı sarı. Bir buğday başağı olup dalgalanıyorum. Her şeyden uzak, bir ona yakınım. Ve ki bütün o yaşadıklarımdan sonra, sadece dedemin değil, roman kahramanımın da geçtiği yollardan geçiyorum, kurguya, gerçekle kesiştiği koridorda tanık oluyorum. O yüzden kalbimin kamaşması anlatılmaz; kolay kolay kimseye nasip olmaz ki bu.
' Şimdi yeni şeyler söylemek lazım ' desek de...
Geçmiş şimdinin içinde yaşar, yinelenir, tekler ve size artık olmayan şeyleri hatırlatır. Trafik işaretlerinden ve bankların üzerindeki levhalardan, şarkılardan, soyadlardan, yüzlerden, kitap kapaklarından dışarı sızar. Bazen tek bir ağaç ya da gün batımı, sizi hayatınızda gördüğünüz bütün ağaçların ve gün batımlarının gücüyle çarpabilir ve buna karşı yapabileceğiniz hiçbir şey yoktur. Hem de hiç..
Sayfa 177 - Domingo Yayıncılık
Yalnızlık, ah o canımızla çerçeveli kapımız,penceremiz. Ey anıların dalsız, gölgesiz gün batımı... bilmem ki bir gün açılır mısınız zamanın gök bahçelerine.
Denize girmek, güneşlenmek, büyük lunaparklar. Sessizlik ama kör olduğun, sağır kaldığın bir sessizlik değil. Tatlı bir sessizlik. İnsanın ruhunu okşayan bir sessizlik. Gün doğumu. Gün batımı. Karanlığın ürkütücülüğü değil, yıldızların parıltısı. Sonu gelmeyen yollar. Bir sonraki durakta inmek zorunda kalmadığın trenler!
Sayfa 334Kitabı okuyor
"Ah babacığım, fırsat olmadı ki yakından bakayım. Anlattığım gibi beni görür görmez ürkek bir ceylan gibi kaçıverdi. Belki aysız bir gece gibi esmerdi, belki güneşli bir öğlen gibi sarışın, belki ikindi gibi kumraldı, belki gün batımı gibi kızıl. Belki servi gibi uzundu, belki gül fidanı gibi kısa. Belki saçları göz alabildiğine uzanan buğday tarlası gibi dümdüz, belki gümrah bir bağ gibi dalgalı, belki dökümlü yamaçlar gibi kıvrım kıvrım. Gözleri belki derin ormanlar gibi yeşil, belki kehribar gibi ela, belki bulutlu bir gökyüzü gibi gri, belki engin denizler gibi mavi, belki görkemli dağlar gibi kahverengi, belki kömür gibi kara. Ne önemi var ki kudretli babacığım, görünümü nasıl olursa olsun, şu bir hakikat ki, büyülü bir varlıktı o kız."
Sayfa 23Kitabı okuyor
Gece
yüreğimin sonsuza açılan penceresidir
gözlerine bakamam.
gün batımı dağlarda görünür yüzün
şu çılgın yüreğime bir türlü anlatamam.
Kahrolası zamanlarda leyli can
ah leyli can
ben şiirsiz yatamam..
Sayfa 51Kitabı okudu
Odamda Bir Gün Batımı
Her yorucu ve sıkıcı günün akşamı bir deniz kıyısında gün batımını izlerken bitseydi, sabah ya da öğlen öfkelendiğimiz çoğu şeyin hiçbir önemi kalmazdı ve birbirimize daha az darılırdık.
Sayfa 33Kitabı okuyor
M.Ö. 44'te bile Jül Sezar, gün batımı ile gün doğumu arasında Roma'da her türlü gezintiyi yasaklayarak gürültüye karşı ilk yasalardan birini çıkartmıştı.
"Çocukken gün batımı, bir köşede ağlardım;
Nihayet döne döne aynı noktaya vardım."
