Le bruyere, bir yerlerde, ‘yalnız olmamak gibi büyük bir mutsuzluk!’ der. kendi kendilerine katlanamamaktan korkarak kalabalıkta kendilerini unutmaya koşanları uyandırmak ister sanki. bir başka bilge, yanılmıyorsam pascal da, ‘neredeyse bütün dertler odamızda kalmayı bilmememizden geliyor başımıza’ der; böylece, içe kapanış hücresinde, mutluluğu
"Bir bir sönerken ışıklar
Geceyi hayaller sarar
Dolaşan gölgeler gibi
Büyür boşlukta rüyalar
Gün doğmuyor..."
youtube.com/watch?v=M4omDkg...
Gerçeklere ihtiyacım var ama hayallere de
Umut edebilmek her şeye rağmen
Oralarda hayat hâlâ devam etmekte
Buralarda gün geceye dönerken
Güneşleri saklamak lazım ve tutunmak yıldızlara
Suni ışıklar yakalım gözlerimizin arkasına
Ve güneş hâlâ gökteymiş gibi davranabilirsek
Belki onu orada görmeye başlarız
Ve ayın altında ateşler yakarız
Biraz olsun ısınabilmek adına
Eğer gerçekten ısınabilirsek
-Reyya
Yine Sen Vardın..
Yine Sen'i düşlüyorum sensiz bir gecede,
Eşsiz bir sevdayla dolaştım, sensizliğin gölgesinde.
Yüreğimdeki ızdırabın serzenişini dökerken gözlerime,
Dalından düşen kuru bir yaprak misali düşüyorum ateşe..
Kavurup yakan güneşin altında, bir gölgeydin içimi serinleten,
Soğuk kış gecelerinde, sendin sıcaklığı içime sinen.
Erkekliğimden utanıp gözyaşlarımı içime akıtırken,
Neyleyim bu dünyayı, içinde SEN yokken..
Yine bir ilkbahar akşamı,
Yine elimde bir kalem, önümde bir kağıt.
Ve yine Sen'i anlatıyorum şiirlerimde.
Kazıyorum resmini, kalbimin en ücra köşesine..
Anahtarı Sen de olan kalbinde, esir kalmış şu bedenim.
Ardına kadar açar mısın kalbini? İzin ver gireyim.
Bakışlarında hapsolmuşken, şu yorgun bedenim,
Sensiz yaşamaktansa öleyim..
Yüreğimdeki alevleri çoğaltırken, göz yaşlarım,
Senin özleminle, her gün tutuşup yandım.
Sensizliğin adını ezberlerken, ben yine SEN olup,
Sen'i yüreğimde yaşattım..
AHMET SİNAN YILMAZ
Franz Kafka Sözleri
Huzur mu istiyorsun? Az eşya, az insan.
Benim yalnızlığım insanlarla dolu...
"Her şey olması gerektiği gibi: Üzüntülü ve ağır..."
Odamda günlerdir yalnızım, ziyanı yok dünyada da yıllarca yalnız değil miydim?”
Yorgunum, hiçbir şey bilmiyorum; tek istediğim, yüzümü kucağına koymak, başımın üzerinde dolaşan
çıkmaz bir sokak, ya da bir mezarlık, çaresizlikle dolu bi havuz, umutsuzluk denizi.... neredeyim ben? içimdeki sızı boşluktan mı yoksa fazla doluluk mu bunun adı? hep korktuğum yerde miyim tam da şimdi. mutsuzlukla mutluluk arasında bir yerlerde. tüm duygularım sanki darağacında. hep görebildiğim o tünelin sonundaki ışık nerede? kimse neden iyi