Ben de sizin gibi gece korkularıyla boğulurum. Ben de sizin gibi neden korkuların geceleri hüküm sürdüğünü düşünüyorum. Bunun üzerine yirmi yıl düşündükten sonra korkuların karanlıktan doğmadığını anladım; korkular da yıldızlar gibi hep oradadırlar, ama gün ışığı onları gizler.
"Sana en yakın olan, gün ışığı kadar berrak bir biçimde algılayabildiğin gerçekliğe bile güvenmemen istenmiş sende.Tevekkeli akıl hastaları yalanlara pek göz yummuyor..."
Sayfa 168Kitabı okuyor
Mümkün mü ?
Yalnızlık da tıpkı ekmek ve gün ışığı gibi paylaşılır.
Korkuların karanlıktan doğmadığını anladım; korkular da yıldızlar gibi hep oradadırlar, ama gün ışığı onları gizler.
Sayfa 214 - NietzscheKitabı okudu
içimizden bazıları anlam istedi
geldiğimizde
alın kemiklerimize mıhlanmış birer yıldız bulduk
ama kim olduğumuza dair bir fikrimiz yok
bize oradan bir ışık getirip
gölgeleri yerden toplamamızı söyleyenler
çoktan unuttu varlığımızı
artık ışığı da gölgeleri de
yalnız ışık ve gölge oldukları için seviyoruz
birbirimize ahengin nerede olduğunu sormayı
uzun zaman önce
“Her şeye rağmen içimde hala bir umut ışığı vardı. İçimde hala bir şeylerin düzelebileceğine dair ufacık bir umut ışığı taşıyordum. Güneş batmış olabilirdi, bizim rengarenk ışıklarımız vardı… Karanlıkta kalamazdık. Biliyordum, İzmir bir gün Ege’de yerini alacaktı… Sonra iç sesim bana içeriden acımasızca fısıldadı: “Peki ya alamazsa?””
Sayfa 121Kitabı okudu
