Veda
Saat onaltı ondokuz günlerden 15 Haziran
Gün, yeryüzünde hiç bir acı yokmuşçasına güzel.
Gökyüzü bu yılın en güzel mavisi
Bulutlar maviliklerde süzülerek dünyayı tavaf etmekte
Güneş, karanlığı aydınlatarak görevini yerine getirmekte...
Gün böylesine güzelken yüreklerimiz bugün kalın örtülerle örtüldü.
Sevilen ayrıldı dünyadan bugün
Hem de ne
Siz acı çekerken, sahip olduğumuz konfordan dolayı utanacağız!
Aynı dünyada, açlıktan ölürken siz, beğenmediğimiz yemeklerden takındığımız şımarıklıktan, tıka basa doldurmaktan midemizi, çocuk gibi sahip olmadıklarımıza üzülmekten, sahip olduklarımızı kaybetme kaygılarımızdan...
Utanacağız!!!
Utanacağız acılarınızı film gibi izlemekten...
Şahit olup feryatlarınıza, biraz buruşturup yüzümüzü normallerimize geri dönmekten.
Utançtan başımızı kaldıracak yüzümüz olmayacak.
O gün, yüzümüz kara, ak yüzlerinizle karşılaşacağız...
Özür dilerim kardeşim...
Sözlerin kifayet etmediği acılarını acım bilmediğim için...
Özür dilerim!
En azından geceleri uykum kaçarak feryatla sana dua etmediğim için.
Özür dilerim!
Acının huzursuzluğuyla en azından yerimde duramama erdemine sahip olamadığım için.
Ve dahi utançlarım için...
Affet beni/bizi...
Müslümanlığınız ve Erkekliğiniz Batsın...
Esir kilo alırken,
Ebu Ubeyde ise gün gün açlıktan erimiş...
Ey Yöneticiler!
Sizin müslümanlığınız ve erkekliğiniz yerin dibine batsın...
Bu kara leke ancak size yakışır münafık zebaniler...