Çöl ve kumu anlattığı her bölümde dişlerimin arasında çıtırdayan kum taneleri varmış gibi tükürme isteği uyandırdı bende. Üst metin akıcı ve sürükleyici, kendisini okutuyor hiç bir sorun yok ama asıl bir alt metin var ki kitapta o daha da müthiş. Cumpei "Amir Fati" insanıdır aslında yani kaderini seven. Arayışa çıktığı şey bir böcek değil bastırılmış cinsel arzularının peşinde koşuyor farkında olmadan. Daha da ilginci bunu tatmin edebildiği yer bir oyugun içindeki ev ve hayat, kenarından su ve yiyecek indiriliyor. Bu anne karnı ve göbek kordonuna bir atıf gibi görünüyor. Kuyudan çıkışı ise gerçek bir doğuş hem de kordona (merdiven) tutunarak. Gidebilecegi zaman da gidemiyor artık çünkü doğduğu hayata mahkum olduğunu ve daha açısı o hayatı sevdiğini fark ediyor. Rüzgarla hareket eden kumların arasından silüeti belirginlesen bir varoluş sancısı var kitapta. Ben yanlış çıkarımlar yaptım belkide ama önemli olan edebi bir eserin size bunları dusundurtebilmesi değil midir zaten?
Çok şeyler düşündürüyor Kobo Abe, en çok da diğer kitaplarının içine dalmayı.
