Günebakan
@gunebakaan
''Demediler hiç göğüs kafesidir, kırılır; omuzdur, çöker. İnsanlar ve şeyler bedenimin ortasından geçtiler.''
42 reader point
Joined on December 2018
Okuma Hedefleri
''Cihanın ne türlü bir dert mekanı olduğu malum. İnsanın ne kadar zayıf bir yaratık olduğunu tarife de gerek yok.''
Sayfa 23
"İnsan her adımını mezardan uzaklaşmak için atar, yine her adımda mezara bir adım daha yaklaşır. Nitekim her nefesini ömrünü uzatmak için alır, yine her nefeste hayatından bir nefeslik zaman azalır."
Sayfa 17
Reader Follow Recommendations
"Zaman yine akıp gidiyor ama ben ona şahit oluyorum. Ey zaman, geçtin, gittin ve ben seni gördüm."
Sayfa 77
"Çok sevmek zayıflıktır, sen güçlü ol." diyecekler. Bu güçlü ama yalnız olanların, sevgisini kendine saklamış ve "tek başına" kalmışların doğrusu. İnanma. Genişlet kalbini.
Sayfa 59
"İnsan çocukluğunu cebinde taşıyabilmeli, kendi büyüse de çocukluğunu cebine alıp yanında gezdirebilmeli."
Sayfa 52
"Çoğu mutlulukta gözümüz kalıyor evet. İmreniyor, özeniyoruz. Fakat kimse de kalkıp silkelenmeyi, kendine gelip gününü güzelleştirmeyi, kendini iyi hissettirecek şeyler yapmayı akıl edemiyor. Siyah beyaz ve derin derin uzaklara bakan dalgın ve bedbaht bir fotoğrafı kendine yakıştırıyor da rengârenk balonları taşıyan ışıl ışıl bahar fotoğrafları başkalarına yakıştırıyor sanki. İnsan baktığında şunu düşünüyor. Yahu hiç mi iyi bir şey yok? Hiç mi umut yok?"
Sayfa 48
"Bazen küsüyorum kendime, sonra hemen barışıyorum, insan önce kendisiyle barışacak, önce kendini sevecek ki sonra başkalarına dağıtabilsin sevgisini..."
Sayfa 28
Günebakan tekrar paylaştı.
Günaydın sevdiğinin bir kış günü değil baharda doğduğuna inananlar, yıldızlarla haşir-neşir olanlar, bütün çiçeklerin samimiyetine inananlar, tesadüflere bel bağlayanlar, memleket kadar güzel, gülüşü kırmızı elmalar gibi çocuk olanlar günaydın. Günaydın sol yanıma düşen ince sızım.
''İçinizden caddenin ortasına atılmak, kudurgan arabaların acı frenlerine aldırmadan avazınız çıktığı kadar bağırmak gelmiyor mu sizin de?
Sesiniz içinizdeki bütün sıkıntıyı götürüp atmosferin dışındaki bir yere atıncaya kadar sınırsız bir güçle bağırmak...
Söylenmiş binlerce cümlenin zihninizdeki basıncını patlatıncaya kadar durmadan duraksamadan bağırmak...
Bütün vitrin camlarını, bütün katı kalpleri, bütün betonarme vicdanları ve bütün merhametsiz sözleri çatlatıncaya kadar bağırmak...''
Sayfa 139
"Gitmeye karar versek, biliyoruz, elimizdeki hiçbir adres bizi bulunduğumuz yerden başka bir yere götürmeyecek.
Kalmaya karar versek, hiçbir şey bizi bulunduğumuz yere bağlamaya yetmeyecek."
Sayfa 98