-Sen kaçmak istiyorsun ama nafile, insan kendinden kaçabilir mi?
Sayfa 87Kitabı okudu
-Aralarında herhangi birisi gibi dolaşabileceğim bir çevre arıyacağım.
FİKRET:
Öyle çabuk yıkıldım ki. Eski yapılar gibi. Oysa sen her sarsıntıda işin içinden biraz
daha sağlam çıkmasını biliyorsun...
Sayfa 80Kitabı okudu
-Başkaları ne düşünürlerse düşünsünler. Umrumda değil. Ben kendime yüzüm kızarmadan hesap verebilmeliyim.
Sayfa 72Kitabı okudu
ARİF H:
Bazen kan beynime sıçrıyor. Ben İnsanlara herşeyimle güveniyordum. Şimdi birdenbire nefret etmeye başladım. Aldatılmış genç bir sevdalı gibiyim.
TARIK:
Söyler misin Hoca, sen insanları ne sanıyordun?
ARİF H:
Benim bildiğim insanlar yüreklerinde biraz olsun sevgi taşırlardı. Anlaşılan nesil değişti.
Sayfa 65Kitabı okudu
-Bazen birşeyler söyliyebilmek için onu evin içinde adım adım takip ediyorum. Ona: "Hani masallarımı dinleye dinleye uyuduğun, gökgürültüsünden kaçıp yatağıma girdiğin günleri hatırlıyor musun?" Diyemiyorum. O buz gibi gözleri yüzüme değince başımı önüme eğip kaçıyorum.
-Kaktüsleri bilir misin? En sevdiğim bitkidir. Dallarını kırsan daha genç, daha gür filizler verir, insan biraz kaktüslere benzemeli.
ARİF H:
Hayat beni beklediklerimin tersine en
aşağılık, en adi taraflariyle karşıladı. Birşey değil, içimdeki o eski ümit de öldü. Yâni aldatıldık.
Sayfa 63Kitabı okudu
-İnsanı kötülüğe çağıran herşey bir kilidin altında saklı durur. Siz, hiç kapısı açık bir eve hırsız girdiğini gördünüz mü?
Sayfa 59Kitabı okudu