" İnsan hiç ölmez gibi görünürken en çok ölüyormuş,öğrendik. "
- Güner Sümer -
Sayfa 11Kitabı okudu
ARİF H. — Benim bildiğim insanlar yüreklerinde biraz olsun sevgi taşırlardı. Anlaşılan nesil değişti.
TARIK — Elbette öyle. Biz bir bombada binlerce insanın öldüğü bir savaştan sonra gelen nesiliz. Sen istediğin kadar sevmeye hazırlan, öteki tarafta hergeleler topumuzun canını cehenneme gönderecek bombalar, ateş makinaları icat edip duruyorlar...
ARİF H. — Çünkü insanı kötülüğe çağıran her şey bir kilidin altında saklı durur. Siz, hiç kapısı açık bir eve hırsız girdiğini gördünüz mü?
ANNE — Yoo... bilmem.
ARİF H. — Daima en kıymetli sandığınız şeyleri bir kilidin altında saklarsınız. Yalnız insanlar için tersi. İnsanların da güya işe yaramayanları içeri atıp üzerine bir kilit vururlar. Hapishaneleri kasdediyorum...
Sayfa 58
FİKRET — Bize bir gökyüzü verilmiş. Her bahar çiçek açmasını bilen ağaçlar verilmiş. Biz bunların değerini bilmiyoruz. Biz birbirimizin mağlûbuyuz anne. Ortada bir tek galip yok.
FİKRET — Bunu sen sorma bâri. Tam bir kızın peşine düşecek çağdayken pabuçlarımızın delik, pantolonumuzun yamalı ve midemizin boş olduğunu gördük. Hayatın karşısına çıktığımız gün para kazanmak zorundaydık.
ANNE — Peki, şimdi?
FİKRET — Evet. Artık pantolonumuz ütülü ve karnımız tok. Ama doğrusunu istersen başımız önümüzde evden işe, işten eve gide gele hesap makinalarından farkımız kalmadı. Geçen baharların bile farkında değiliz
Sayfa 41
FİKRET — Sanıyorlar ki bütün dertler kendilerinde. Sanki biz taştan yapılmışız. Bütün işi sabah sekizde evden çıkıp akşamın beşine kadar çalışmak olan bir robot muyuz be? Bizim içimizde küçük de olsa bir dünya yok mu?
Sayfa 31
TARIK — Çünkü her sabah sakalımızı kazıyacak ,beyaz gömlekler giyecek ve boyunbağımızı takacağız. Bunlar bizim şirinlik muskamız. Başkalarına yaltaklanmak için yaptığımız İşlerin birinci maddesi...
Sayfa 27