güneşin tutulduğu gün
gölgeler müphemleşti dedi bir şair
şimdi artık her şey müphem
ilişkiler, aşklar, dostluklar
hiçbir şey bilmemek gibi bir duygu
neden diye sormayın
bir martı gibi çığlık ve kahkaha atın
...
"Işık oldum
mum yaktım
karanlığı aydınlattım"
diyenler gölge yaratanlardır..
Güneş sadece gülümser...
.
Çayırlar yeşil. Güneş var, ona tezat oluşturan küçük bulutlar var; bu daha çok bir ilkbahar güneşi.
Bir güneş daha batırmak istemiyorum sensiz..
"Bütün sevgilerini, zaten sahip oldukları çocuklara verip tüketen ana- babaların, yeni çocuk yapmalarına izin verilmemeliydi."
Sayfa 122Kitabı okuyor
Melekler ve çocuklar,
En yakın ilgisi sevincin.
Ben tenhalık diye serçeleri bilirim.
Ben sana teşekkür ederim, beni seni öptün,
Ben uyurken benim alnımdan beni seni öptün;
Serinlik vurdun korulara, canlandı serçelerim;
Sen mavi bir tilkiydin,binmiştin mavi ata,
Ben belki dün ölmüştüm,belki de geçen hafta.
Sen bana çok güzeldin,senin ayakların da.
Şimdi sığ suların arkasında sen mi varsın? Benim küçük çadırlarım, bakır kuytulu otlarım senin dalgalarını bildi. Senin orada olmanı bildim.
Senin orada büyümeni gözetledim.
şu ölenler kimdi, şu şarkı nerden sana dokunma yüreğime
sondur bu akşamlar, geceler diriltir beni bir kuşun sesinde
sen nerdesin hepimiz nerdeyiz güneş oyalıyor ikindiyi
bir kuş sesinde
kuşla mukayyet değiliz
"Çünkü bir toplumun, kadınları eğitimsiz olduğu sürece başarıya ulaşma şansı yoktur, Leyla. Hiç yoktur. "
Sayfa 118Kitabı okuyor
"Evlilik bekleyebilir, eğitim beklemez. "
Sayfa 118Kitabı okuyor
Anlar
Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde, daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa
Ölüm Tahtının Önünde
Doğadaki her şey anneden söz eder: Güneş yeryüzünün annesidir, onu ısısıyla beslemek için emzirir, ışıklı kollarıyla sarıverir ve ancak akşam olunca, denizin dalgalarının ritmiyle, kuşların ve ırmakların şarkılarıyla yatıştırıp uyuttuktan sonra bırakır. Yeryüzü ağaçların ve çiçeklerin annesidir, onları dünyaya getirir, emzirir ve sütten keser; sonra ağaçlar ve çiçekler sulu meyvelerine ve canlı tohumlarına karşı şefkatli birer anneye dönüşürler. Varoluş içindeki her şeyin annesi de güzellik ve aşk dolu, ebedi Evrensel Ruh'tur.
Sayfa 54
