Güzellikler çabuk biter. Düşüncesi bile canımı yakıyor. Bunun için de güzel olan ne varsa nasılsa çabuk biter diye başlamadan bitirdim. Ne tuhaf değil mi? Ben güzel anları yaşama becerisinden yoksunum.
Yaşamak, karanlık bir denizin kıyısında yürür gibi kaybolmanın kıyısında yürümekmiş; insanın kendisiyle mesafesi, dünyanın geri kalanıyla arasındaki mesafeden daha büyükmüş. Yalnızlık, hayatın içindeki küçük bir parça değil, hayatın kendisiymiş.