içimden geçenleri bilse koşup boynuma sarılır .oysa sadece anlatabildigim kadarını biliyor .Anlatabildigim kadarını . Anlatabildigim kadarıyla ne yapılabilir ?
Birer çay içilebilir belki ...
Doğmak bir klişeydi, özlemek klişeydi , ihânet klişeydi, yoksulluk klişeydi, zamanın geçmesi klişeydi, haksızlık klişeydi... Ve bütün bu klişeler insanı paramparça eden gerçekleri barındırıyordu içinde. İnsanlar klişelerle yaşayıp, klişelerle acı çekiyor, klişelerle ölüyorlardı.