Efendimizin (sav) ömrü dünyada yaşanmış en ideal hayattır.
Cenab-ı Hakk'ın en büyük ikramları dünyada Ona olmuştur;
Ahirette de yine O'na olacaktır. O,
Allah'ın en sevgili kulunun yaşadığı hayat musibetlerle örülmüş gibidir. Babasını kaybediyor daha doğmadan, doğduktan sonra annesini ... Tam yanında kendini rahat hissedeceği bir dönemde, dedesini kaybediyor.
Ardından, kendisini kollayan amcasını... Hz. Hatice ile biraz feraha kavuşur gibi oluyor ama çok geçmeden onu da kaybediyor.
Çocuklarını kendi elleri ile toprağa emanet ediyor. Savaşıyor, yaralanıyor. Her an ölüm tehlikesi altında yaşıyor. Arkadaşlarından her biri Kur'an hafızı olan yetmiş kişi aynı anda öldürülüyor. Kendisine mecnun, sahir deniyor. Başına işkembeler atılıyor, şehrinden çıkarılıyor, eşine iftiralar atılıyor. Aç kaldığı, karnına taş bağladığı günler az değil. Hasır üzerinde uyuyor.
Hüznünün zirve yaptığı 'senetül hüzn', yani hüzün senesi denilen zaman aralığında çok sevdiği insanları bir bir kaybediyor.
Büyük musibetlerin isabet ettiği bu keder yılında, insanlık tarihinde kimseye nasip olmamış en büyük nimet de O'na nasip oluyor; Rable görüşmek, yani Miraç. Kederlerle kemalat arasında bir ilişki olmasaydı, Miraç, hüzün senesine denk gelir miydi?
O'nun (sav) hayatında tahavvülün, yani halden hale geçmenin olmadığı hiçbir dönem yok. Fırtınalar içerisinde bir hayat ... En güzel, en kıymetli hayat O'nunkiyse ki bunda şüphe yok, o hayattan alınabilecek en önemli derslerden biri de kıymetli bir hayatın tahavvüllerle, fırtınalarla, değişim ve dönüşümlerle geçeceğidir.
Özledim
Çok özledim
Anamı babamı özler gibi
Çocukluk yıllarımı
Dertsiz günlerimi özledim
Anamı çok özledim
Tozpembe günleri
Özledim
Sayfa 15Kitabı okuyor
youtu.be/t7rKAiFzrv8?si=...
“Tüyden hafif olurum böyle sabahlar,
Karşı damda bir güneş parçası,
İçimde kuş cıvıltıları, şarkılar;
Bağıra çağıra düşerim yollara;
Döner döner durur başım havalarda.
Sanırım ki günler hep güzel gidecek;
Her sabah böyle bahar.”
Orhan Veli
Hayat bu, her şey olacağına varırdı. Derler ki: "Bir felaketten kurtulunca ardından güzel günler gelir".
Kitabı kapattığımda düşündüm. Sırf yetersiz biri olduğum
düşüncesinde kaybolmamalıyım. Hâlâ bir şansa sahip değil miyim? Eksik de olsam iyilik yapıp, güzellikle konuşamaz mıyım?
Hayal kırıklığına sebep olan ben de bazen, sadece bazen iyi bir
insan olamaz mıyım? Böyle düşününce yeniden hayat buluyor,
gelecek günler için sabırsızlanmaya başlıyorum.
"İnsanlık bütün beşeri sistemleri hayatında uyguladı fakat hepsinin de sonu hayal kırıklığı oldu. Şimdi umumi bir arayış başlamış bulunuyor. İnşallah gelecek günler İslâm'a gebedir."
Pınar Yayınları, 1986
