Ufuktaki gelecek bizi bekleyen yarınları görmek ve yarınları yaşamak için bu günlerin kıymetini bilmek gerekir. Geleceği olmayan bu günler dünsüz yarınlar gibidir. Hayata hep arka gözlerle bakan körler için kurulu dizeler anlamsız satırlar ve okunmayan harfler ön gözlerin görmediği ufuklarda saklıdır. Ezeli teferruatlar sonu gelmez zamanlar ve
"yaşamak için ayağa kalkmamışken, yazmak için oturmak nasıl da beyhudedir."
"biri olmak, herkesin kendinden bahsettiği yüksek sosyete toplantılarında ya da terapi seanslarında iyidir. Oysa biri olmak, boynumuza ağır ve aptalca bir kurgu zincirleyen(bizi benlik tasvirimize sadık kalmaya zorlayan) toplumsal bir zorunluluk değil
Bir isyan ya da yalvarış!
Ama bugünü, dünü unutmak için yaşamak, hiçbir halta yaramadı. Aksine... unutulması gerekip de unutulmayanlar, katlana katlana çoğaldı. Meğer önce yarını unutmak gerekiyormuş.... Her doğanın yeni bir güneş olduğuna inanacak kadar unutmak... Her güneşi ilk ve son kez gördüğüne emin olacak kadar unutmak. "Bugünkü biraz daha geniş sanki!" Ya da "Dünkü güneş daha ovaldi, değil mi?" Diyecek kadar unutmak... Her günü ilk kez yaşıyormuş gibi hissedecek kadar unutmak gerekiyormuş... Ve de bağırmak: "Hangi dinde deja vu yok, ben ona inanacağım!" Ve de susmak: Nerede diriliş yok ben orada olacağım...
Seçicilik -bilinçli, dikkatli ve akılcı seçicilik- nasıl dikkat edeceğinizi ve sınırlı sayıdaki kaynağınızı en iyi şekilde nasıl değerlendireceğinizi öğrenmekteki ilk kilit adımdır. Ufaktan başlayın; idare edilebilir olandan başlayın; odaklı başlayın. Watson Sistemi'nin, Holmes Sistemi'ne dönüşmesi yıllar sürebilir ama bilinçli bir şekilde
