Güvenmeye böylesine eğilimli olmamız ne kadar garip! Belki de güvenmeye değil, görmek, öğrenmek istememeye, iyimserliğe, hoşgörüyle aldanmaya eğilimliyizdir, belki de gururumuz yüzünden benzerlerimizin başına gelen, öteden beri gelmiş olan şeyin bizim başımıza gelmeyeceğine inanırız...
Sayfa 134 - MetisKitabı okudu
Hayatımızdaki birine o an kabulde olamadığımız için ne
tepki verdik? Ne kararlar aldık ve bundan ne zaman pişmanlık
duymaya başladık? Peki geri adım atıp düzeltebildik mi? Yoksa gurur
yapıp geri adım atmadık mı? Şu an mutlu muyuz? Değdi mi?
Gururumuz mu önemliydi, birlikte mutlu olmak mı?
“Elveda,elveda güzel zambaklar,gururumuz,var olma nedenimiz elveda…”
Özdeyişler ve Ara Nağmeler/111
Kibrimizin incinmesi tam da gururumuz incindikten sonra çok zordur.
Sayfa 83 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Yeniden var olabilmek için önce yok olmayı öğrenmeliyiz. Ama öyle kendimizi beğeniyoruz ki bizler! İşin püf noktası bu. Kibirden yanımıza varılmıyor da gururumuz yok. Gurur fukarasıyız ama tepeden tırnağa kibir kesilmişiz. Öyle bir kurumlanıyoruz ki kartondan yapılma kişiliklerimizle! Bu hep kendini haklı gören, kendini beğenmiş, kendi dediği dedik olan ufacık benliklerimizden vazgeçmektrnse ölmek bize yeğ geliyor.
Varlığımız, birliğimiz, dirliğimiz, hürlüğümüz, felahımız, salahımız, refahımız, huzurumuz, zuhurumuz, hayatımız, devamımız, bekâmız, sefâmız, mutluluğumuz, kutluluğumuz, ailelerimiz, çocuklarımız, nesillerimiz, ırzımız, namusumuz, şerefimiz, haysiyetimiz, onurumuz, gururumuz, sevincimiz, övüncümüz... İslâm'ladır, İslâm'dandır, İslâm'dadır.
Sayfa 124Kitabı okudu
