Ansızın ölüm haberim gelir
Ağlar olur denizler
Dert dökülür dolunaydan
Yalpalanır ağaçlar, çiçekler
Cesedim taze iken doluşurlar tepeme
Toprağım kurur gene kalırım yalnız, bi başıma
Severmişim Meğer
yıl 62 Mart 28
Prag-Berlin treninde pencerenin yanındayım
akşam oluyor
dumanlı ıslak ovaya akşamın yorgun bir kuş gibi inişini severmişim meğer
akşamın inişini yorgun kuşun inişine benzetmeyi sevmedimtoprağı severmişim meğer
toprağı sevdim diyebilir mi onu bir kez olsun sürmeyen
ben sürmedim
Platonik biricik sevdam da buymuş