Klasik Kafka. Bir köpek olmadığın kalmıştı. Sorgulama, araştırma olayı güzel ama bir türlü olmadı yordu.o kimseye ait olamama hissini kimse tarafından kabul görmeme hissini çok iyi anladığımı düşünüyorum ama diğer kitaplarını okuduktan sonra bunu okurken zorlandığımı hissettim.
İçimizde mi şeytan?
Yazar bu kitapta daha çok insanların içinde bulunan hırs , yükselme arzusu, güce sahip olma isteği gibi arzularıni yerine getirebilmek için sahte davranıslari kendilerini soktukları durumu küçümseyici bir dille yazmıs. Kitap fazlaca malankolik geldi bana. Yani fazla bunalım. Kitaptaki baş karakterlere sinir oldum okurken. Sürekli birseyleri beğenmeyen, çesitli durumlardan rahatsız olan halleri yordu beni. Belki de kitabın başarısi budur. Anlatıma zaten lafım yok Sebahattin Ali anlatımini seviyorum. Ama bunalım konular seçiyor karakterlerinin rub halleri çok gitgelli sanki. Kitapta devamlı para sıkıntısi ceken karakterler var ama borc almak ve bundan rahatsız olmak dısinda ellerinden birsey gelmiyor ne hikmetse.
Tabiki hayatın adaletsizliği, haksız yükselişler, insanın içinde sürekli onu kandırmaya çalısan şeytanın varlıği üzerine oldukça güzel durmuş yazar.
Okunması gereken bir kitap çok sıkıntı içerikli kitaplar okumal şu ara bana iyi gelmese de beğendim. Kötü bir ruh halinde okursanız iyice darlanabilirsiniz benden söylemesi
✔Selaaammm yine bir şiir kitabı ile sizlerleyim. Size şiir sevdireceğim
✔Şiirler çok güzel olmasına karşın editör hatası okurken yordu açıkçası. 34üncü sayfaya kadar ne bir dörtlük vardı ne bir noktalama. Gerçi noktalama bütünde de yoktu. O yüzden vurgulayarak okuyamadım. Okurken kendim noktalama işareti koyunca daha rahat okudum
724 syf.
10/10 puan verdi
Başlarda sıkıcı olduğunu düşündüğüm hatta yarım bırakmaktan korktuğum bir kitap oldu. Ama okudukça kendine bağlayan ve her cümlesi hazine misali değerli bir kitap. Anlaşılması güç yalnız anlayana derin izler bırakan, farkındalık yaratan bir eser.
Bazı bölümlerde hiç noktalama işaretinin kullanılmaması beni çok yordu, okurken zorlanmadım desem yalan olur.
Selim’in günlüğünü okuduğum kısım ise en keyifli en çok sevdiğim bölüm oldu.
Oğuz Atay röportajında Tutunamayanlar için: ‘’Çok basit bir iş yapmak istedim; insanı anlatmayı düşündüm.’’ demiş, herkesten farklı olanları çok güzel anlatmış. İnsanlara, özellikle topluma tutunamayan dışlanmış insanlara olan bakış açımı değiştiren bir kitap oldu.
Yüce Wyrd adına!!!
Aelin'i durdurmak mümkün değil!. Ancak defalarca kitabı yarıda bırakmaya çalıştım. Öncelikle ciltli okumaya alışıp sonra üçüncü kitapta güzel yapraklı olsa da ciltsiz olunca okuma arzum azaldı. Yine de Sarah J. Maas güzel anlatıyor, çok sıkıcı olmuyor. İlk iki kitaptan farklı olarak bu sefer karşımıza birden fazla öykü odağı çıkıyor. Yazar birden fazla odak noktası ve hikâyeyi bir arada götürmeye çalışıyor. Oysa önceki kitaplarda üç karakter, üç hikâye üzerinden sürüyordu kitaplar. Bundan sonra bu hikâye noktaları/karakterler artacak demek ki. Acaba yazar bütün hikâyeleri bir arada götürebilecek mi, hikâye bozulacak mı, yoksa vasat bir tarzda mı sürecek?
Kitabı zar zor bitirmek, çok uzun süreye yaymak (ama Elantris'in son 200 sayfası üç senedir bekliyor neredeyse) beni yordu. Araya giren kitaplar da bu sıkıntıyı çoğaltıyor. Kendimi biliyorum: dördüncü kitap ciltli olduğu için rahat okuma olasılığım yüksek. Hikâyeler kötüyse, vasatsa bırakma olasılığım yüksek. Aelin'in hikâyesi, ZamanÇarkı'nı neden okumayacağımı da anlamama yardımcı oldu. Çok uzun serileri okuyabilmem için galiba anlatım konusunda daha edebi bir çizginin olması şart.
Bir çeşit kitap günlüğü gibi kullandığım sitemize bu kitap özelinde bir katkı da benden olsun... Aelin Galathynius'un yolu açık olsun!
Ellipsis, beni hem kapağıyla hem de arka yüzündeki özetle ilgimi çok çekmişti. Kitap okumakta zorlandığım ve yoğun olduğum bir dönem olduğu için, okumaktan çok zevk aldığım polisiye kitap okumaya karar vermemle başladım.
Kitabı tam olarak nasıl yorumlayacağımı bilemiyorum. Belki de yaşadığım dönemden dolayı olabilir ama çok uzun sürede bitirdim. Polisiye kitaplarındaki o sürükleyicilik yok gibiydi. Bir şeyler okurken beni rahatsız ediyordu sanki. Özellikle her bölümün başında yazarın karakter değiştirmesi ve karakterin kim olduğunu anca sayfanın sonunda anlamak beni yordu diyebilirim.
Olay gerçekten farklı, olay örgüsü de güzel ama ne yazık ki Ellipsis beğendiğim polisiyeler arasına giremedi. Tabii ki yine de yazarın eline, emeğine sağlık...
