Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. Yiten bu işte!
Hani derler ya söz uçar yazı kalır diye gerçekten de öyleymiş... Yıllar önce üniversiteye başladığım zaman hep yanında olacağım diyen kişiler beraber mezuniyet hayalini kurduğum kişilerden tek kimse kalmadı hayallerimiz o kadar güzeldi ki ben cesaret edemedim tek başıma yapmayı çünkü beraber kurmuştuk o hayalleri kimsem kalmadı ben çok güçlüyüm evet işim geldiği zaman haddinden fazlada cesaret ederim ama biriyle kurduğum hayalleri tek başıma yapamıyorum ağır geliyor ve bu gün katılamadım mezuniyete bile düşünsenize o kadar hayal kur heyecan yap o gün gelsin cesaret edip tek başına gideme hani nerdeler o hep yanindayim diye kişiler hani nerdeler niye benim kanadımı kırdılar da bir başıma bıraktılar ... Neyse ne o yüzden kimseye söz vermeyin çünkü tutamıyoruz ...
