Kendimi sevdirmemek için elimden geleni yapıyorum. Kursağımda kalmış onca şeyle yaşamak için ve içimden geçenleri yazmamak için baya bir mücadele veriyorum. Hava almak için dışarı çıkıyorum mesela, insanların arasında daha çok havasız kalıyorum. Bir güler yüzü çok görüyorum kendime. Kimsenin de bana iyiliğinin dokunmasını istemiyorum. Çünkü biliyorum ki, bir süre sonra ya lafını yapacaklar ya da gözüme sokacaklar. Olacak olan oluyor zaten. Kıçımı da yırtsam engel olamıyorum. Seçim yapamıyorum. Herkesin haklı sebepleri oluyor, her şeyin sonunda. Çünkü ile başlayan cümleler kuruyorlar bana. Alışıyorum… Hatta aldırmıyorum. Yeterince kaybettikten sonra daha cesur oldum. Ayakları yere sağlam basan biri oldukça daha doğru insanlarla yürüyorum o yolda. Yaptığım tüm yanlış seçimlerin ve hataların sonucunun bana güçlenmek olarak dönmesi çok güzelmiş.
İnsanların sosyal medyada; Mükemmel görünme çabaları yoruyor beni. Çok mutluymuş gibi, Çok güzelmiş gibi, Çok gezermiş, Çok özelmiş gibi, Hayat, hep dörtlükmüş gibi. Kusursuz olmak zorunda değilsiniz, Kusursuz olduğunuzu ispat Etmek zorunda değilsiniz.
Zaten kusursuz hiç değilsiniz..🤦
Eskiden aşk ne güzelmiş.
Seni, senin hudutlarının dışında seviyorum
Sayfa 220 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
