Habibe Aktaş

Habibe Aktaş
@habis_aktas
null
null
null
Kocaeli
null, 28 Şubat
9 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Sensiz esir umutların özgür fikirlere, acı çektiren anıların tebessüm ettiren hayallere, karamsar sözlerin kahkaha attıran esprilere, ayazın bahara, cehennemin cennete, kırgınlıkların insanı büyüten güzel ve karlı tecrübelere dönüşmesine hiçbir anlam veremiyorum. Sensiz kurtarılmış adaletin, gerçek bir devrimin destan yazmasının, tarihin süprizlerle dolu olmasının ve tekerrür etmesinin, sevginin tüm dünyayı fethetmesinin hiçbir anlamı olmayacakmış gibi. Senin olmadıgın gezegende gökyüzü yıldızlarla dolu oldugunda ben sadece karanlıgı görücekmişim gibi...
Reklam
İnsanın kendini iyi yönde degiştirebilmesi devrimin en büyüklerindendir. Ve her devrim küstahlar tarafından hoş karşılanmaz. Oysa bilinmelidir ki devrim çogunlukla inadına kazanarak ilerler ve mutlaka zirveye oturur.
Habibe Aktaş
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Büyük Uyanış
Büyük UyanışOktay Sinanoğlu
8.8/10 · 580 okunma

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Habibe Aktaş
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bye Bye Türkçe
Bye Bye TürkçeOktay Sinanoğlu
8.8/10 · 4.897 okunma
Yaşadıklarım bana ögretti ki hiçbir yaşanmışlık acı çektirmiş dahi olsa ziyan degildir. Kötülügü tüm yönleriyle bilmek, girebilecegi şekilleri, bürünebilecegi karakterleri keşfetmek, kötülügün kaynagı “sevgisizlige” insanın Tanrı’ dan bagımsız yarattıgı “anarşiye” atılmış ilk darbedir. Bu aynı zamanda doganın kanunu olan iyiyle kötünün mücadelesinde iyiligin kazandıgı ilk zaferdir.
Reklam
Bazen insan ancak hapishanede yaşayabilecegi yalnızlıgı ve ızdırabı kalabalıkların içinde yaşar.
Sana mahsun bakan bir çift göz getirdim. Acıyı tarif etmeye yeltendigim sözler. Ne olursa olsun her zaman yanında hissedecegin cesur bir yürek... Hayatının tam bagrına bıraktım onları gör, hisset, sahip çık diye. Sana bir avuç gökyüzü hediye ettim kalbimin derinliklerinden. Hayatının en degerli anlamı olsun... Sevginin varlıgını iliklerinde hisset diye ruhumun bir köşesinden kopup gelen şefkati, karanlıklar aydınlıgını bogmasın diye yüregimden bir parça mutlulugu, getirip vicdanının huzuruna bıraktım. Dilersen sevgiye boyun egip iyi insan olmanın onurunu yaşa dilersen de reddet fakat bil istedim iyiler kaybetmez kaybedilir...
Kimse yıkamaz seni. Sen içinde varolan kötülügün tüm çirkefliklerine boyun egmeyen sarsılmaz iradeye sahip çıktıkça... Kimse darbe vuramaz. Yüregindeki yaşama sevincini alamaz, sen Tanrı’ ya sırtını yaslayıp göge bakarak, bütün güzellikler için teşekkür edip tebessüm ettigin sürece... Ve yine kimse bagrındaki vicdanı söküp alamaz sen kötülügün karşısında dimdik durdugun müddetçe...
Gözlerin şaşkın, dilin işlevini yitirmiş, ayakların tutukluk yapmış, yüregin sıkışmış... Kaybolan vicdanı arıyorsun. İnanamıyorsun adeta kötülügün saf haline... Tanrının yeryüzündeki en büyük adalet mahkemesinin sevgisiz insanlar tarafından yerle bir edildigini görüyorsun... Kalplerdeki adalet mahkemelerinin bile tarumar edildigini... Cümlelerin anlamını yitirmiş acımasızlıgın soguklugu karşısında... İyi niyetin ayakaltı edilmiş kötülügün edepsizligi karşısında... Acı çekiyorsun yagan yagmurla, gürleyen gökle beraber kızıyorsun merhametsizlige... Geceleri intikam besliyorsun karanlıgın sana bahşettiği yalnızlıgın gücüyle ... Birgün elinden geldigi kadar kötülükten, kötülerden tüm iyilerin ahını alacagının umuduyla bakıyorsun yıldızlara... Sana yol gösteriyorlar ve dıyorlar ki Tanrı kötüleri yarattı iyiler karanlıgın icinde bir yıldızın ihtişamlıgıyla parlasın diye... Korkma diyor . İmkansızları olduran Tanrı yanında seninle ... Sevgiyle baktıgın tüm güzelliklerde... Dogada, eşsiz sanatıyla tüm renklerde.. O en güzel hislerde , en anlamlı tebessümlerimizde.. Bazen acının en saf halinde.. Bir cocugun masum bakışlarında, savaşın yakıp yıktıgı yerde en mazlum insanın umutlarında... Yalnızlıgın memleket edindigi onurlu kalplerde... O bazen insanı insan yapan tüm kutsal degerlerin bahsedildigi muhteşem bir şarkıda... Mutlaka her zaman yanında, seninle...
Birgün anlarsın belki beni... Çiçeklerin sadece susuzluktan degil sevgisizlikten de kuruduğunu ,solduğunu... Bazen gerçeğin çok acı olduğunu... Bir dogrunun bütün yanlışları alt edebileceğini ve zirveye her ne pahasına olursa olsun çıkacağını... Birgün tebessüm edersin... Sevindigim, tutundugum şeylere... Bir kerecikte olsa seversin fikirlerimi, tebrik edersin... Birgün beni gercekten koşulsuz şartsız kabul etmeyi istersin... Belki bir yıldıza şiir yazacak kadar hassaslaşırsın ve benim hissettiklerimi hissedersin... İhanetin ne demek oldugunu, kötülüğe kaymanın ne kadar onursuzca bir şey oldugunu ve her ne olursa olsun vicdansızlıga karşı gelmenin sadece iyi yüreklerde olabilecegini birgün anlarsın belki...
Reklam
Şehrin ışıkları yanıyor. Dagların üzerine sarı pullar serpmiş bu ihtişamlı medeniyet... Dogada tüm heybetini sergiliyor insanlıgın yaratıcı, kıvrak zekası... Uzaktan büyülü gözüken ama cehennemin ta kendisi olan üzeri güzellikle örtülmüş bu tablonun içinde, şimdinin ızdırabını çeken, geçmişten yaralı, gelecekte ise mutlu olacagına inanan milyonlar, kimlere görünmez prangalarla tutsak olduklarının farkında olmadan yaşıyor... Gözler gökyüzüne uzanan dev binalarda onurlar ayaklar altında... Vicdan ortalıklarda yok.. İnsanı kucaklayan sevgi rüzgarı yok olmuş gibi... Tüm ihtişamlık gaddar bir imparatorlugun gücünün gösterişi için sanki... Güvensizlik tüm bagları koparmış insanların kafasına zorla sokulmuş gibi... Nefret, bedava kötü olan her şey cok ucuz, yaygın... İyi olmanın bedeli çok pahalı ... Herseyi ezip geçtigi gibi bu ihtişamlı medeniyet kafasını kaldırıp sevgi dolu gözlerle gökyüzüne bakan iyileri de ezip geçiyor..
Suskunum... Bunca ihanete uğramışlığın acısını sığdıramıyorum kalemime, kalbime gözyaşlarıma, gökyüzüne... Bir şiir yazamıyorum mesela... Tutsagım kabullenemeyişlerime, inkar edişlerime, herkesin iyi olduğunu sandığım hayal dünyama... İyi niyetime, çoğunluğun kötü olduğu bir gezegende iyi olmayı marifet bilişime ... Görünmez prangalarımdan kurtulamıyorum. Bir kedinin, bir çocuğun masum bakışlarından, doganın sevgi dolu kucaklayan havasından kurtulamıyorum. Bir yıldızın mutlulugundan, güzelliginden, sevginin imparatorluk kuracagı ütopyasından... İsyan ediyorum... Tüm bencilliklere... Sevgiye baş kaldıran tüm anarşiye... Tanrıya meydan okuyan tüm kötülere... Hayal kuruyorum... Kuşların uçtuğu, rüzgarın estiği, gökkuşağının resim çizdiği, yaprakların kıpraştığı, denizin kıyıdan kumları alıp götürdügü musmutlu bir günde kimseye kötülük yapmadan severek yaşamanın verdigi bir gururla bu gezegene bir tebessüm hediye ederek veda etmeyi...
Şimdi yeniden şahlanışın vakti. Küllerinden dogmanın, acıdan mutluluk yaratmanın, gözyaşını kahkahaya, çaresizligi umuda, bahtsızlıgı şansa, imkansızı mucizeye çevirmenin vakti. Şimdi bir devrim yaratmanın saatleri vuruyor, karanlık çarkın bozulmasına... Afrikada ki çocugun gökyüzüne bakarken kalan son mutlulugu isyanın haberine tebessüm yolluyor... Savaşın hayatlarını çaldıgı milletlerin içlerinde ki intikam hissi, asıl hedefini nokta atışıyla vuruyor... Onurları yok edilmiş köleler ordusunun hayatı, özgürlükte anlamını buluyor... Sevgi ise insanların yüreklerindeki hakettigi yeri kazanmaya, kötülügü yerle bir edip dünya sahnesindeki ihtişamlı tahtına oturmaya hazırlanıyor... Bir gerçek tarihe damgasını vuruyor; Tanrı iyi insanların kalplerine yerleştirdigi “vicdan” yoluyla iktidarını şanlı bir şekilde göstermeye başlıyor...
İnanıyorum ki onlarca yanlışın içinde dogru birgün mavi gezegene hakim olucak. Ya iyilik kazanacak ya kazanacak. Bu zamanın çogunun berbat geçmesinden sonra güzel bir tebessümle tüm acının yok olması, hayatında güzel bir şarkıyla karşılaşmamış bir insanın sonunda ruhunu besledigi sesle karşılaşması, betonlara hapsedilmiş bir şehirlinin doganın eşsiz manzarasıyla karşılaşıp hayatı boyunca yaşadıgı görüntü kirliligini bir anda unutması gibi bir hisle olacak. İnsanoglunun kötülük gibi bir gerçeginin olması sebebiyle uzun süren cehenneminin, sancılı ve degerli bir devrimle cennete dönüşmesinin ardından gelen anlamlı mutlulugu tamda bunun gibi olacak...
Ne diyor bir şarkıda; “Dilden Çıkan Bir Ok Kadar Acı Vermez Hiçbir Talan Ben Direndim İçim Rahat Allah da var”