Bu dünyada kim, ne olursa olsun öldürülmeyi hak etmiyordu. Bu hırsızlıktı, can hırsızlığı. Bir hırsız geliyor, göz göre göre canınızı alıyordu. Ve bunun için bazen bir kadın olmamız yeterli oluyordu. Belki bir ilişkiyi istememiş olmamız, belki başka bir karşı cinse sarılmış olmanız, belki mini giyinmiş olmanız… kimi zaman size bağırılıp çağırılması için yeterli oluyordu, kimi zaman öldürülmeniz için.
Nasıl olursa olsun birileri, siz kadınsınız diye bedeninizde söz hakkına sahip olduğunu düşünebiliyordu: babanız, abiniz, sevgiliniz ya da kocanız… Kimi kendinde çok da büyük bir had görmüyor, belki yalnızca uyarıyordu. Kimin söz hakkı daha büyüktü, canice canınızı alabiliyordu.
Tüm kötülükler daha küçükleriyle başlıyordu.
Cinsiyetinizden ötürü ömrünüz boyunca bile sokakta rahat yürüyemiyordunuz ve bu, insanlara olağan geliyordu.
Belki tüm dünyayı değiştiremezdin ama kendi dünyamda küçük değişiklikler yapabilirdim.
Sayfa 111 - Bade KemerKitabı okudu
When I had nothing to lose, I had everything. When I stopped being who I am, I found myself.
"Fortunately, I never had to deal with violence or separation or poverty. So, I thought I had no right to be struggling or in pain. I basically ignored my pain, but still it was really hard. It really did hurt."
