Oynanmış ilk tiyatro eserimiz Vatan Yahut Silistre ile Zavallı çocuk tiyatroları ardarda basılmış.
Vatan Yahut Silistre halkta bir infiale yol açmış ve sokaklara dökülmesine sebep olmuş vaktinde. Ben de bitince Yaşasıın Vatan! nidasıyla sokağa koşmak istemedim, değil. Öyle bir vatan aşkıyla yazılmış ki damarlarımı kabarttı. Günümüz Türkçesinden ziyade orjinal metni okumak isterdim ama böylesi de iyi oldu. Tertemiz, takılmadan bitirdim. (Tiyatro sahnelendikten sonra Namık Kemal'e, sürgünler soğuktur yiğidim, deyen olmuştur kesin.)
Zavallı Çocuk ise umutsuz ve çaresiz bie aşkı konu ediyor. Anne babaların çocuklar adına karar vermesinin ve çocuğa ağır gelecek sorumluluklar yüklenmesinin kötü sonucunu çok net bir şekilde anlatmış.
Bunları yazan başka biri olsa, hadi be ordan, dedirtirdi ama Namık Kemal boşuna Namık Kemal olmamış.
Edebiyatımızın yapı taşlarındandır. Okuduğumuz tuğla benzeri kitaplara birkaç saat ara vererek okunabilir, çokca da haz verir.
İyi ki okudum, daha önce okumalıydım.
