“…ona intikam almanın bizim geleneklerimize uymadığını; intikamı, kendisinin bilmediği daha yüce bir güce bıraktığımızı anlattım.”
Sayfa 118Kitabı okuyor
"Uyku bir lütuf, çünkü anıları yok ediyor."
...hayatımızı ebediyen uzatmak yalnızca acılarımızı uzatmak anlamına gelirdi.
...insan kalbi zayıftır.
Çünkü tatmin olmayan derin bir aşk, soylu kalplerin cehennemi, lanetlilerin cezasıdır. Fakat sevdiğimizin ruhundan daha kusursuz yansıyan bir aşk bize kanatlar bahşeder, bizi olabileceğimiz insanlara çevirir.
...yenilmez güç, hatalı bir insanın elinde tehlikeli bir silahtır.
çünkü yaşam ile ölüm birbirine çok yakındır.
'İnsanın', demişti, 'yaşaması kötüdür çünkü insan ölmek için doğar.'
Çünkü Gerçek ancak Ölüm ile bulunur.
“Ah,” dedi, “demokrasi, o zaman kesinlikle bir diktatör vardır, belirli amaçları olmayan demokrasilerin en sonunda bir diktatör yaratıp onlara taptığını birçok kez gördüm.”
Ama bu hep böyledir; insan elinin uzandığı şeylerle asla tatmin olmaz. Eli, karanlığı aydınlatacak bir lambaya uzanıyorsa lambayı parçalar ve yıldız olmadığını söyler.
"Çünkü beden hayata kaldıkça keder, kötülük ve günah kamçıları da hayatta kalır bedenimizi kaybettikten sonra, ancak o zaman ruhumuzun ebedi iyiliğin ışığında parlamasına izin verebiliriz. Ruhumuz, insanlığın en yüce hayalleri ve en soylu düşüncelerinden ya da nedimelerin en saf dualarından oluşmuş bir hava soluyacaktır, içinde hiç dünyevi pislik bulunmayacaktır.”
Acılarımızı suyun üstüne yazmak varken taşlara mı kazıyalım?
Yükseklik yüksekliğe çıkar, dinlenecek yer yoktur, basamağın üstünde basamak vardır, sonu asla gelmez. Zenginlik karın doyurduktan sonra mide bulandırıcı olmaya, tatmin ya da zevk vermemeye, bir dakikalık huzur getirememeye başlamaz mı?