GÜLŞİİR
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Kahkahaların başladığı süreç ;)
Bir anda geldin . Oysa ki içten içe çok savaştım kendimle, müsade etme izin verme üzer seni diye gelen iç sesimi bastırmak yerine mantığımın kulaklarını kapatmayı yeğledim. Bu hikayenin en olgunu ama tüm zamanlarını seninle geçirmek isteyecek kadar da aklı beş karış havada olanı da bendim . Pişman mıyım diye soruyorum kendime bazen , belki de
....
İslami Terör Tartışmalarının Psikolojisi..
Başkalarını yargılayarak, iyi biri olduğumuzu kendimize tekrarlamak zorundayız. "Onlardan" daha çok üzülüyorsak daha iyiyiz. Halbuki insanın duygusal kapasitesi sınırlı ve duyarsızlaşma aklın kendini koruma mekanizmasıdır. Her ölüme ayrım yapmadan üzülmek, ahlaki meziyetten ziyade, kısa
Sevilmeyi hak etmiyorum.
Seni ilerletmiyorum, geriletiyorum. Senin hayallerin, umutların var. Ben kaybedeli çok oldu. Beni bırak. Senden ziyade ben hastayım. O yüzden benden uzak dur. Beni unutma, olur mu?
Atatürk
_Bir gün ressamlar Türk'ün simasını kaybederlerse, yıldırımı alıp yapıversinler. Türk budur. Yıldırımdır, kasırgadır, dünyayı aydınlatan güneştir. Bu memleket, dünyanın beklemediği, asla ümit etmediği bir müstesna mevcudiyetin yüksek tecellisine, yüksek sahne oldu. Bu sahne en aşağı 7 bin senelik bir Türk beşiğidir. Bu beşik tabiatın
Şiir Sanatı, Mutlu olma Sanatı, Komedi Sanatı
_Lord Byron_
_Ey güzel okur! Bir kez burnunu uzattığın bu sayfaların içinden bir daha çıkamayacağına ant içerim!
_Tabuttaki ceset gibi yalnızdım. Yalnızdım bir bulut gibi. Yalnızlık dediğim haremindeki sultanınkidir. Mağarasındaki bir münzevinin değil. Hava saydam, gök mavi ve toprak kıvançlıyken, görünmekten hoşlanmayan, çatık kaşlı bulut gibi
Hayaliyle Sevmek
Şuan ne yapmaya çalışıyorum? Yorgunum, hastayım, bitkinim… Taşıyamayacağım yüklerin altında eziliyorum. Bazen yaşamın içinde olmak gerek. Yaşam dediğin nedir ki? Nasıl içinde olmalı? Ben büsbütün dışındayım. Eksik bırakılmışım, farkındayım. Bu farkındalık da fazla artık. Bir kuş olsaydım, kanatlarımı çırpsaydım ve kaçsaydım buralardan. Neden bir
Ne Güzel, Gerçek Bir Hikâye!
Gönenli Hocamız Rahmetullahi Aleyh anlatıyor…
“- Bir gün şurada namaz kıldırıyorum. Mihrabtayım… Namazdan evvel birisi geldi:”
“- Hocam, dedi. Ben Hacca gitmek istiyorum. Kâbe’ye gitmek istiyorum, Ravza’ya gitmek istiyorum ama hiç bir tutarım yok! Ne olur, elinizden gelirse, bir kolayını bulursanız, bana yol göstericilik yapın! Bana da bir yol