yapamazdım artık yapamazdım
yolun inkarından kalkıyordu ayak seslerim
ve umutsuzluğum ruhumun direncinden daha genişti
ve o bahar, ve yeşil evham
penceremden geçen,
içimden
"bak" diyordu
"ilerlememişsin hiçbir zaman sen
dalmışsın.
gün boyu, gün boyu
bırakılmış, bir leş gibi suya bırakılmış,
en korkunç kayalara doğru ilerliyordum
ve en derin deniz mağaralarına doğru
ve en etobur balıklara doğru
ve sırtımın en ince omurgaları
ölümün duyumuyla sızladılar