SAİD NURSİ'NİN MEHDİLİK İDDİASI
Nur Risaleleri'nde Hristiyan ve Müslümanların ittifakına (!) Said Nursî tarafından Mehdî (a.s.) de iştirak ettirilmiş ve bu ittifakın programı olan Risale-i Nur'u Mehdî'nin neşir ve tatbik edeceği de iddia edilmiştir:
"...sonra gelecek o mübarek zat (Mehdi), Risale-i Nur'u bir programı olarak neşr ve tatbik
Sayfa 442Kitabı okudu
Kalbimin ilacı
Kitapta der ki; şeytan sizi Allah ile aldatmasın. Şeytan insanı en fazla istedikleri ile çağırır. Bal tuzağı kurar. Ağuyu altın tas ile verir.
Gelecek tekkedekini tekkede, Mekkedekini Mekkede bulacaktır. O vazifesini yapacak. Ya şeytan vazifesini yapar deyi insan vazifesinden geri mi duracak?!
Sen geri durdukca o başka bir yerden saldıracak. Sen orayı da tıkayacaksın o başka bir gedik açacak.
Bal tuzakları döşeyecek yoluna.
Meydanda er biter, ceng biter, ama insanla nefsi arasındaki bitmez bir savaş ta ki, son nefese erişene.
Boşa demez erenler;
Bu yol ince, kılınçtan keskince,.....
Ataşlarda yakar, sularda boğar.
Meydanlardaki ceng ne ki, insanın içinde verdiği savaşın yanında?!
O zaman cihadın büyüyü de nefsle yapılan olsa gerek.
Bura hakikat meydanı, Yunusum, bu meydanda bir karıncanın fili kaldırıp yerlere çaldığını gördük.
Unutma Yunus, Hz Aliye çıkmayan bütün yollar çıkmazlarda biter.
Tapduk Emre
Yunus Emre Aşkın Yolculuğu
Üstad Said Nursi kimdir?
Divan-ı Harb-i Örfîde "Sen de mürtecisin!" ittihamına karşı "Eğer meşrutiyet bir fırkanın istibdadından ibaret ise bütün ins ve cin şahit olsun ki ben mürteciyim. Bin ruhum da olsa Kur'an'ın bir tek meselesine hepsini feda etmeye hazırım!" diyen ve beraetinden sonra da teşekkür etmeyerek, Bayezid Meydanı'ndaki
Hâlim
Bilmem hangi âlemden bu toprağa düşeli;
Yataklara serildim, cam kırığı döşeli...
Kafam bir cenk meydanı, kokusu kan ve barut,
Elindeyse düşünme, gücün yeterse unut! Takılıyor yerdeki gölgelere ayağım;
Sanki arz delinecek ve ben yutulacağım.
Bana yanmak düşüyor, yangın görsem resimde;
Yaşıyorum zamanın koptuğu bir kesimde.
Alırken dilenciyim, verirken de borçluyum;
Kalmadı eşya ile aramda hiçbir uyum.
Taş taş üstüne koysam, bozuk diyorlar, devir!
Bir ok çeksem, diyorlar; peşinden koş ve çevir! Nefes alırken bile inkisar ve pişmanlık;
Kimse edemez bana, benim kadar düşmanlık.
İşte şüpheci aklı çatlatan korkunç nokta:
O ki sonsuz var, nasıl aranır dipsiz yok'ta?
Olur ve olmaz her şey, yokluk da O'nun kulu;
Bu noktaya vardın mı, el tutuk, dil burkulu. Allahı hakikate soran kafa ne sakat?
Hakikat de ne; Hakkın muradıdır hakikat.
Balonunu kaçırmış, çocuk gibi ağla dur!
Rabbim böyle emretmiş, ya dize gel, ya kudur! Hayat bir zar içinde, hayatı örten bir zar;
Bana da hayat yeri "Bağlum" köyünde mezar...
(1982)
Sayfa 308Kitabı okudu
Bilmem hangi alemden bu toprağa düşeli;
Yataklara serildim, cam kırığı döşeli...
Kafam bir cenk meydanı, kokusu kan ve barut;
Elindeyse düşünme, gücün yeterse unut!
Takılıyor yerdeki gölgelere ayağım;
Sanki arz delinecek ve ben yutulacağım.
Bana yanmak düşüyor, yangın görsem resimde;
Yaşıyorum zamanın koptuğu bir kesimde.
Alırken dilenciyim, verirken de borçluyum;
Kalmadı eşya ile aramda hiç bir uyum.
Taş taş üstüne koysam, bozuk diyorlar, devir!
Bir ok çeksem, diyorlar; peşinden koş ve çevir!
Nefes alırken bile inkisar ve pişmanlık;
Kimse edemez bana benim kadar düşmanlık.
İşte şüpheci aklı çatlatan korkunç nokta:
O ki sonsuz var, nasıl aranır dipsiz yok'ta?
Olur olmaz her şey, yokluk da O'nun kulu;
Bu noktaya vardın mı, el tutuk, dil burkulu.
Allah'ı hakikate soran kafa ne sakat?
Hakikat de ne; Hakk'ın muradıdır hakikat,
Balonunu kaçırmış çocuk gibi ağla dur!
Rabbim böyle emretmiş, ya dize gel, ya kudur!
Hayat bir zar içinde, hayatı örten bir zar;
Bana da hayat yeri "Bağlum" köyünde mezar...
Yeni çağların insanı olsamda,
İçim hep eskilerin adamı.
Yeniler de kelimelerin içi boş, duygular geçici olsada,
İçimde taşımaya çalıştığım eskilerin acısı.
Arıyoruz gerçeği daha toprağa gömülmemiş olsakta,
Gözlerim hep yollarda açılmayı bekleyen çiçek misali.
Kendimde buldum hep samimiyetsizliği,
Sızlandığımız hep samimiyetsizlik olsada.
Her hatamızda suçlasakta nefsi şeytanı,
Söyleriz Yunus ilahisini büyük bilir kendini arayanı.
Kaçar dururuz bertaraf oluruz,
Görmedik hiç kaçtığımız hakikat meydani.
Dinlemek istesekte hep duymak istediğimizi,
Konuştuk durduk hep başımıza gelenleri,
Sevmek sevilmek duygusundan yakınır olsakta,
Sevmeyi veren bekler hep O'na dönmeni.
Ne diye ararsın ki hep yanında olacak bir kimseyi?
Söyleyebilir misin kendine var mı cesaretin ?
Sor bi kendine öğrenebildin mi sevmeyi?
Herşeye herkese rağmen iyi olarak kalabilmeyi?
Empedokles, Öklid, Heraklit, Evliya Çelebi
_Empedokles_
_Nasıl ki ressamlar çeşitli boyaları uygun oranlarda karıştırıp sayısız şeylerin, örneğin ağaçların, kuşların hatta tanrıların resimlerini yaparlarsa, aynı şekilde doğa da dört öğeyi farklı miktarları karıştırıp varlıkları meydana getirir.
_Her şeyin kaynağı 4 element. Parlayan Ateş(Zeus), Hayat veren Hava(Hera), Toprak(Hades),
Benim çocukluğum, memleketim olan Akseki'de, ilk gençliğim de Antalya'da, Akdeniz kıyılarında geçti.
Tabiatı, manzaraları çok seven bir insanım. Antalya'nın o harikulade güzelliği, o sahiller insanı öylesine mest eder ve fetheder ki düşünceye bile yer bırakmaz. Sade duyar ve yaşarsınız. Fakat ben, bu sahillerden Akdeniz ufuklarına sadece bir tabiat çocuğu olarak bakmazdım. İçinde bulunduğum zaman ve mekanın üstüne çıkarak, bu ufuklarda, bu denizlerde eski Türk donanmalarını, Barbaros ve Hızır Reisleri hayal eder dururdum. Böyle zamanlarda gözümde ve gönlümde Akdeniz, bir savaş meydanı haline gelir, düşman kadırgalarının, kalyonlarının firar ettiklerini görür gibi olurdum. Sonradan tarih şuurum geliştikçe bu hayal adeta hakikat haline gelir, beni heyecandan heyecana sürüklerdi.
O zamanlar, bizim Akdeniz ve Antalya sahilleri, yeni gelişen ve Roma İmparatorluğunu ihya etmek sevdasına kapılan Mussolini İtalyasının tehdidi altında idi. Karagömleklilerin bu kara sevdalı lideri, (Duçe)si, Allahın her günü "Akdeniz bizim" diye tehditler savurur dururdu. (1934, 935, 936) yıllarında...
Sayfa 263 - Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları, 6. Baskı 2013 İstanbulKitabı okudu
