Eskiler, “Kalpten kalbe yol vardır.” demişlerdir. Bu yol, kalbten kalbe hâl akışını sağlayan muhabbet kanalıyladır. Bu bakımdan kötülere muhabbet edenler, onların hâlleriyle hâllendikleri gibi Allâh’ın sevgili kullarına muhabbet edenler de o sevgili kulların hâlleriyle hâllenirler. Bunu anlamak için, Ashâb-ı Kehf kıssasına dikkatle bakmak gereklidir. Onların köpekleri Kıtmîr, sırf o sâlih kullarla beraberlik sâyesinde yücelmiş ve hayvanlar arasında cennete girecek bir varlık hâline gelmiştir. Allâh’ın sâlih kullarıyla beraber olmak, bir köpeği bile cennetlik kılabildiğine göre, insanların böyle bir beraberlikten ne azametli bir fâide elde edebileceklerini düşünmek gerektir.