Günaydın. Tutkunun ne olduğunu unuttuk, sıradan günlerden mi şu bitmeyen rutinden mi bilinmez. Lou Andreas-Salomê'nin şu muhteşem cümlelerini okuyoruz sonra: "Karşınıza bir şey çıkıyor ve sizi teslim alıyor, siz de kendinizi bırakıyorsunuz, artık hesap kitap yapmıyorsunuz, hiçbir şeyden çekinmiyorsunuz ve artık yarım kalan bir şeyle
Yazarın 
Bir Elmanın İki Yarısı kitabını da sevmiştim ama bunu daha çok sevdiğim kesin. Maybella, Wesleye, Violete, Victora ve tabiki muhteşem Falling Stars köşküne bayıldım. Hepside çok tatlı, keyifli ve de sımsıcacıktı. Maybel'ın hayaller alemindeki her bir uçuk detaya ve düşlerindeki kafede bulunan gerçek hayat arıyor ankesörlü telefonuna ba-yıl-dım.
Hayaller kurmanın gücüne ve keyfine hala inananların bayılacağı bir kitaptı.
Dolayısıyla bende pek sevdim, çok sevdim.
Yaşam hâlâ çekici geliyordu oysâ . Bazen kışın kucağından fırlayıp gelen o muhteşem ilkbahar günlerinden biriydi, gökyüzünün sonsuz maviliği, bütün o kasvetli kış aylarından sonra taze bir soluk gibi geliyordu..
