Bir inilti duydum serviliklerde
Dedim: Burada da ağlayan var mı?
Yoksa tek başına bu kuytu yerde,
Eski bir sevgiyi anan rüzgar mıı?
Gözlere inerken siyah örtüler,
Umardım ki artık ölenler güler,
Yoksa hayatında sevmiş ölüler,
Hala servilerde ağlıyorlar mı?
Sayfa 1929Kitabı okudu
Gözlere inerken siyah örtüler,
Umardım ki artık ölenler güler,
Yoksa hayatında sevmiş ölüler,
Hala servilerde ağlıyorlar mı?
Hala Servilerde Ağlıyorlar mı?
Gözlere inerken siyah örtüler,
Umardım ki artık ölenler güler,
Yoksa hayatında sevmiş ölüler,
Hala servilerde ağlıyorlar mı?
Sayfa 65Kitabı okudu
Hikmet, 16 Aralık 1914’te “Bir Bahriyelinin Ağzından” başlıklı bir şiir yazar. Aile dostlarından Bahriye Nâzırı Cemal Paşa’nın önünde okur. Nâzır pek duygulanır. Çocuğun Bahriye’ye verilmesini önerir. Onun yardımıyla Nâzım Hikmet, Nişantaşı Sultanisi’nden ayrılır, 962 numarayla Heybeliada Mektebi’ne girer. Burası oldukça disiplinli bir okuldur.
Hikmet’in 3 Ekim 1918’de Yahya Kemal’in yardımıyla Yeni Mecmua’da Mehmet Nâzım imzasıyla ilk şiiri çıkar: “Hâlâ Servilerde Ağlıyorlar mı?”.