Bütün eğlence yerlerine koşardı, bütün gülünecek şeyleri arardı, belki herkesten fazla gülerdi, fakat eğlenir miydi? Eğleniyor görünürdü, onun için eğlenmek eğleniyor görünmek demekti. Bütün gülüşlerinin, eğlenişlerinin altında gizli bir can sıkıntısı vardı.
Lakin asıl şiir kadınlardır, bu çiçeklerden oluşturularak odanızın yaldızlı hücrelerinde narin vazolarda güzel kokulu hatıralarıyla size gülümseyen demetlerdir.
“Kadınlar, bizleri, erkekleri aldatırlar, fakat bizden önce ellerinin altında daha kolay aldatılacak, daha çabuk kandırılacak bir şey vardır: kendileri.”
Kadınlık emellerinden el çekmiş bütün çaresiz kadınların kalbine her türlü mahrumiyederin gözyaşları dinebilir; fakat bunlardan biri, analıktan mahrum kalmış olmak acısı, daima zehirden birer damlayla damlayan kapanmak bilmez bir yaradır. Sanılır ki tabiat, kadınların ruhuna boş kalmaya tahammül edemeyen bir beşik koymuştur.