Onun iç dünyasına girebilmek için kapı değil, bir ince aralık bile bulamıyordum. Kendi kendini, gururunun yalçın dört duvarı arasında hapsetmişti!..
"Bazen bir insanı mesut edebilmek için ne kadar az bir şey yetiyor!”
Hâlbuki sıhhat, güzellik, şöhret, servet gibi Allah’ın en büyük nimetlerine sahip oldukları hâlde "saadet”i tatmamış nice bedbahtlar da vardır!..
(...) dost olduk. Kimselere açılmayan mağrur kalbinde, bana daracık bir yer vermişti galiba.
Anadolu’nun hangi şehrine, hangi kasabasına varsam, orada “Hocam!” diye ellerime sarılan bir genç kadın veya erkek buluyorum ve kalbim hazzın ipek kanatlarına sarılarak uçuyor.
Çocukları pek severim. Hayatta her insanın bir zaafı, bir iptilâsı vardır. Benim tek büyük zaafım da çocuk sevgisidir!