Bir tek gözleri hüzünlüydü. Bir tek gözlerle olmaz ki. Var olmanın ve yaşamanın bozgununun şarkısını söylüyorlardı ve bunun farkında değildiler. Bunu hala aşk sanıyorlardı, sadece aşk, kimse gerisini öğretmemişti ki bu cimcimelere. Güya ufacık bir gönül yarasının şarkısını söylüyorlardı! Adını böyle koymuşlar! Insan gençken ve bilmezken her şeyi gönül yarası sanıyor...