Tarık Tufan'dan okuduğum 4. Roman. 
Hayal Meyal, 
Âşıklara Yer Yok ve 
Kaybolan ı begenmistim. Söz oyunlarına girmeden yormadan yazıyor. Tamam. Modern zaman romanlarında alıştığımız son bulunmuyor bu da tamam. Lakin burada biraz fazla. Her konu, her görüşme, her rüya havada kaldı. Çocuk tekkeye döndü mü, Savaş'a Baki ne demişti, halüsinasyonlar ne oldu, gençleri nereye yolladı?.. Kızın gel-gitleri, dilindeki çiğlik ayrıca çok yordu. Baki Semih karakteri daha iyi işlenebilirdi. Tasavvuf da öyle. Düğün Salonu desem neredeyse geçmiyor. Birkaç güzel cümlesi vardı. Sona doğru ne olacak çok merakla okuyordum ki "elektrikler gitti." !
Müzik parçasını bir bütün olarak idrak ederiz. Müzikal algı ya da belleği harekete geçiren süreçler ne olursa olsun, bir müzik parçası bir defa öğrenildi mi bireysel unsurlardan oluşan bir küme halinde değil, tamamlanmış bir prosedur ya da performans halinde muhafaza edilir; mūzik ne zaman hatırlanacak olsa zihin/beyin tarafından icra edilir, ister aklımıza takılan melodiler ister halusinasyon olarak durup dururken patlak verdiğinde de aynı durum söz konusudur.
Sayfa 73Kitabı okuyor
Müzik beyinde en fazla alanı uyaran aktivitedir, müzik terapisinin birçok rahatsızlıkta faydalı olmasının bir nedeni de budur.
Sayfa 72Kitabı okuyor
Doyurulmayı bekleyen gereksinimler kimi zaman halüsinasyonlar doğurur: Susuzluk suyu hayal eder, aşka duyulan gereksinim de ideal bir erkek ya da kadını.
Sayfa 92Kitabı okudu
