İnsan böyle bir şey. Nerede, hangi yaşta olursa olsun, kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara. Yarasız, dertsiz, sırsız insan yok da, işte kimisi üstünü iyi örtüyor. Ben de örttüm. O kadar kapattım ki, kendim bile sormadım kendime. Bir kere oturup da kendimle, Selami'yle konuştuğum gibi konuşmadım. "Sen niye böylesin Ethem, gel, otur konuşalım. Anlat içindekini, anlat da rahatla" demedim kendime. Sadece şikâyet etmeyi bildim. Kendime kızmayı, Nurten'e kızmayı, anneme, babama, abime, kardeşime, çocuklara, hayata kızmayı bildim. Kolayı bu çünkü. Kız, küs ve somurt bir köşede. Kaçmayı daha kolay buldum.
Kendini feda şemasını sahipsiniz:
Kendini feda etmeyi öğrenen çocuğu anlayın ve tanıyın. Bu çocuğa kendini feda ettiği zamanlarda ödül olarak hangi iyi duygular sağlandı, neyi telafi ettiğini düşündü? İki ayla arkadaş partner tüm ilişkilerlerinizi gözden geçirin kendinizi ayırmanız gereken zamanda kimin ihtiyacını önceliklendirdiniz ve kendinizi ancak bu duruma iyi hissettiğinizi bulun
Seneca
"Hayatta da bir piyeste olduğu gibidir - ne kadar uzun sürdüğü değil, ne kadar iyi oynandığıdır önemli olan.
Onu hangi noktada sonlandırdığının ne önemi var? İstediğin zaman bitir; yeter ki iyi bir bitiş olsun bu."
Sayfa 34 - Domingo YayınlarıKitabı okuyor
