Oysa öğrenmek böyle değil, küçük bir çocuğun süt içmesi gibidir. Süt nereye gitti? Koluna mi gövdesine mi? Hangi sür damlası hangi eti oluşturdu? Bunları bilmek imkânsızdır. Vakıada gözlenen şey çocuğun büyüdü ğüdür. Kitap okumak da yaklaşık bunun gibi bir şeydir.
" 'Suya atılan bir taşın en iyi sonucu dibe düşmesi mi, suyun yüzünde yarattığı halkalar mı' diyorum, birisi çıkıp da, 'bu, neden attığına, ne zaman attığına, hangi suya attığına, kıyısında seyredene bağlı ' demiyor."
Kırmızı kedi yayıneviKitabı okudu
İyi Okumalar dilerim
Selamün aleyküm değerli okurlar Wattpad e yazdığım kitabı sizler de okuyun diye buraya yazdım kitap değil bu hayatınıza bir nebze de olsa dokunmak için böyle bir kitap yazdım okuyup değerli yorumlarınızı bekliyorum değerli vaktinizi ayırdığınız için teşekkür ediyorum ☺️
BİR ENGELLİNİN EVLİLİK HAYATI
Her sağlıklı birey gibi engelli
[Ben]: Seninle konuşmam gerektiğini hissediyorum. Yorgunum, neden uyumama izin vermiyorsun? Senden gelen bir şeyin beni rahatsız ettiğini hissediyorum. Neden beni uyanık tutmak istiyorsun?
[Ruh]: Şimdi uyuma zamanı değil, uyanık olmalı, geceye ait işlere hazırlanmalısın. Büyük iş başlıyor.
[B]: Hangi büyük iş?
[R]: Şimdi girişilmesi gereken iş. Büyük ve zorlu bir iş. Gündüz işi sürdürecek zaman bulamıyorsan uykuya zaman yok.
[B]: Böyle bir şey olduğundan haberim bile yoktu ki.
[R]: Uzun zamandır uykunu bölmemden bunu anlayabilirdin. Bir süredir bilincinin çok dışındasın. Şimdi bilincinin üst düzeyine çıkman gerekiyor.
Sayfa 53
İnsanların hangi alanlarda başarılı olduklarını bilmek çok önemli bir şeydir.
Sayfa 424Kitabı okuyor
Sanıyorum ki bilinçli ve bilinçsiz anlar içinde çırpınan bir beynim var. Sonunda üstünlük hangi tarafta kalacak?
"Tadına varamadan telaş içinde yaşamak ağrına
gitmez mi zamanın?
Konuşmadan sadece sulamak bitkileri , kitapların sayfalarını
sadece çevirmek ve hızlıca içilen kahveler.
Kendini değerli hissetmek için pahalı şeylerle kendimize
biçtiğimiz etiketler.
Varolmamızı, bizi biz yapan değerlerden öte görünen şeylere muhtaç bırakıyoruz.
Değerliyim. Ama sizin etiketlerinizden, biçtiğiniz varolma,"ben
böyle varım duyun beni" çağrinızla değil,üzgünüm.
Varım evet.
Kahve içerken, mumu yakarak kitap okumaya severim.
Suladığım bitkilerle uzun uzun konuşurum. Çünkü annem de çok
severdi.Dinlerler derdi.
Bence de dinlerler, dinliyorlar.
Uzun uzun sokaklarda bazen müziğin sesini kısarım.
Kendimle konuşurum.
Canimı sıkan günlerde eve giderken kendime hangi yemeği yapsam mutlu olurum, ne izlesem iyi gelir diye kendime çözüm bulurum.
Hayat zor, mutlu edecek ve değerli hissettirecek şeyleri kendim
yaratmak zorundayım.
Kahveyi içmeyi bile romantize etmeyi
severim.
Kendimle yaptığım ufak şeylere biçtiğim anlamlarla ve
gösterdiğim çabayla kendime değer veriyorum. Hayat ısrarla
yorucu olmaya devam etse de, varolan etiket savaşlarından çok öte bir yerde kendi dünyamda kendim için çırpınıyorum.
Ben böyle varım ve en azından kendimi duyuyorum.
Yeterli."