O’nu unutursam her şeyi unutacağımı düşünmüştüm
ama öyle olmadı. O’nu unutmak, her şeyi hatırlamamı
sağladı. Hani bir gün demiştin ya bana “İnsan, kendi
trajedilerini anlatmak için gülmeyi icat etti.”
Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık...
Ve zehir - zıkkım cıgaram.
Gene bir cehennem var yastığımda,
Gel artık...
"Hani o kendini çok büyük görenler, büyük büyük konuşanlar var ya, çoğu zaman onlara hakkıyla kızamayışım, içlerindeki çocuğun sevgiyle doyurulmadığını, büyütülemediğini gördüğümdendir."
Seni sevmek benim fikrim değildi!
Yarım kalan herşeyime inat mı bu güzelliğin...
Yarım bırakamadığım gözlerin mi adın!
Savrulmuş yapraklar gibi ...
dallarından kurumuşum
Yalnızlık beni adımla mı yoğuruyorsun?
Korkakların arasında neden bu kadar ayrıyım!
Gölgeler kadar değişmez...
Ve gölgen kadar karayım!
Sayfa 54 - CİNİUS