Ey gönlüm,
Sahibini buldun.
O'na teslimsin artık.
Onlar ağlardı kimi zaman, bir âyet silerdi gözyaşlarını.
En büyük zulüm, gönlü sahibinden ayrı koymaktır.
Zaman değişir; hayat değişir.
Dün üzülenler bugün sevinir.
Kalbinin yumuşamasını istiyorsan fakirin karnını doyur; yetimin başını okşa.
Kanatların var lâkin çırpmayınca uçamazsın.
Ümmü Zer Gıfariyye radiyallahu anha takva üzere yaşamayı hayatına düstur edinen bir hanım sahabi.
Aile ortamını bir muhabbet yuvası haline getiren bir bahtiyar.
Sayfa 25
Atiker radıyallâhu anha acılarını hep şiire dökerek ifade ederdi. Hz Ömer dedi radıyallâhu anh'ın şehadeti üzerine de şöyle bir mersiye söylediği nakledilir:
"Ey göz! Göz yaşları akıtıp Feryad u figan ile ağla. Soylu ve şerefli mü'minlerin emiri hakkında ağlamaktan usanma!
Ömer daima mazlumların yanında ve yardımında idi. Ebu'l Fukara idi. Fakirlerin babası durumundaydı. Savaş meydanlarının kahramanı ve Korkusuz adamı idi. Bundan böyle Servet eline ve fukaraya söyle ki; ölsünler! Zira ölüm Hz Ömer'e Ayrılık kasesini sunmuştur. Onlar da koruyucusuz kalmıştır.
Sayfa 68
Âtike Binti Zeyd'in babası, İbni Amr İbni Nufeyl;
O öylesine bir merhamet dolu gönlüne sahipti ki; küçücük kız çocukları diri diri gömülmeğe götürülürken yüreği dayanamazdı. Kalbinin derinliklerinde onların acılarını duyardı. Bu yavrucakları ailelerinden isteyerek alan ve onları büyütüp, yetiştirip tekrar Anne babasına teslim eden sevgi ve şefkat dolu bir baba.
Sayfa 62 - Erkam