"Hayır hanımefendi, henüz delirmiş değilim! Delireceğime şüphe yok ama henüz delirmiş değilim."
Aynı ülkede yaşadıklarına nasıl inanılır?
“Doğuda açlık varmış”
—Biraz havyar alır mısınız?
“Hayvanlar ölüyormuş yemsizlikten”
—Istakozu beğendiniz mi?
“Yakmak için tezek bulamayan”
—Hanımefendi, ne kadar güzelsiniz
“Açlık ve cehalet bütün hızıyla”
—Garson! Bir viski daha
“Yoksulluktan çocuğunu terk eden bir anne”
—Monşer, ne demiş şair? “Güzel sev, iç bade”
“Emekli, dul ve yetim aylıkları”
—On bin lira banko
“Açıkta kalan öğrencilerin”
—Bu dansı bana lütfeder misiniz?
“Ekonomik krizin sebepleri”
—Restinizi görüyorum
“Bir imam, 10 yaşında bir kız çocuğunun”
—Ayol, yapma görecekler
“Bir an önce kalkınmak için”
—Çin! Çin
“Hükümetten beklediği ulusun”
—Yeni yılınız kutlu olsun!
Sayfa 55Kitabı okudu
Onlar ona tepeden bakıyorlardı, o da onların içini görüyordu. Bu sayede kendi çevresindeki herkesten daha çok roman ve şiir (yalnızların o iki tapınağı) okumuştu. Bunlar deneyimin yerine geçti. Farkında olmadan insanları kendi deneyimiyle kazandığı ölçütler yerine, Walter Scott ve Jane Austen'ın ölçütleriyle yargılıyordu; çevresindekileri kurgusal karakterler olarak görüyor, haklarında şiirsel yargılarda bulunuyordu. Ama ne yazık ki ona öğretilenler kendi kendine öğrendiklerini büyük ölçüde hasara uğrattı. Üzerine bir hanımefendi cilası çekip onu bir kast toplumunun kurbanı haline getirdi.
Sayfa 63 - Ayrıntı Yayınları
Hanımefendi, ben size değil, resminize âşığım
Aman açık arıyorsun derler :)
O, bir hanımefendidir. Çocuk hanımefendi. Her türlü bilgiye açık. Soran, gören, sorgulayan, izleyen-gözleriyle.
çevresindekileri kurgusal karakterler olarak görüyor, haklarında şiirsel yargılarda bulunuyordu. Ama ne yazık ki ona öğretilenler kendi kendine öğrendiklerini büyük ölçüde hasara uğrattı. Üzerine bir hanımefendi cilası çekip onu bir kast toplumunun kurbanı haline getirdi..
"Neyden korkarsınız hanımefendi?" diye sordu adam.
"Kafesten," dedi kız. "Ta ki yaşlılıktan ve alışkanlıktan parmaklıkları kabullenip, büyük işler başarma isteği hatırdan veya gönülden silininceye kadar parmaklıkların arkasında kalmaktan."
eowyn / aragornKitabı okudu
"Bir nebat gibi hafif varlıklarını neredeyse hissetmediğiniz iki yaşlı İngiliz hanımefendi vardı."
"Hayır hanımefendi, henüz delirmiş değilim! Delireceğime şüphe yok ama henüz delirmiş değilim."
“Nasılsın” diyemedim. Şarkıdaki gibi “tutmadı yüzüm” değil. Bilmem ki artık hâl hatır suâl etmeme müsaade edecekler mi hanımefendi?
