“Oysa düşünen egonun zaman deneyimini sorgulamaya karar verdiğimizde, artık sorumuzun yersiz olmadığını görürüz. Hafıza, <yani> zihnin geri dönüşü olmayacak biçimde geçmişte kalmış, dolayısıyla da duyularımız açısından namevcut olan bir şeyi mevcut kılma gücü, daima zihnimizin görünmez şeyleri var etme gücünün en makul ve paradigmatik örneği olmuştur.”(Zihnin Yaşamı s. 256, Hannah Arendt)