"Yeryüzünde şairâne ikamet eden" ifadesiyle anılan Ebû'l-Hasan Harakânî'nin manevi haykırışları, hizmetleri, kerâmetleri; menkîbelerle, risâle çevirisiyle, makalelerle ve müridlerinden aktarılanlarla Sadık Yalsızuçanlar tarafından derlenmiştir.
Risâleye göre yola düşmüş sâliklerin dokuz bâb'a amel etmesi ve makamları bilmesi kurtuluşun ta kendisidir...
Güzel görünen herkes bir gün yaşlanacak,Ama iyi insanlar,yaşlansada iyi insan olarak hep kalacak.
.
.
Ebu’l Hasan Harakâni der ki;
“Tandırdan elbisene bir kıvılcım sıçrasa, hemen onu söndürmeye koşuyorsun! Peki dinini yakacak olan bir ateşin, meselâ kibir, haset, ve riyâ gibi kötü sıfatların kalbinde durmasına nasıl müsaade ediyorsun.”
.
Tasavvuf Merakı ve Alt Yapısı Olana Güzel Kitap
Hz. Ebubekir Efendimizin söylediği rivayet edilen yüz özlü söze XV. yüzyılın büyük gönül eri, Sadrazam Pirî Mehmed Paşa'nın babası, Şeyhülislam Zenbillilî Ali Cemâlî Efendi'nin amcası, Padişah Bâyezıd-ı Velî'nin son derece hürmet ettiği Halvetî Şeyhi Cemâl-i Halvetî'nin özgün yorumları tasavvuf yolunun anlayışını, idrakini ve irfanını ortaya koyuyor. İbn Arabî'den Abdürrezzak Kâşânî'ye, Şeyh Mağribî'den Hallac-ı Mansur'a, Beyazıd-i Bistâmî'den Ebü'l-Hasan Harakânî'ye kadar önemli velilerin sözleriyle de süslenen şerh edilmiş bir eser.
Kavli, seyfi ve şürbî veya sened ve zaruret sahibi, itkat ve muhabbet sahibi, ikbal ve himaye sahibi şeklinde derecelendirilen fütüvvet, bilâhare bütün meslekleri ihtiva eden tek bir tarikat olmustur. Seyfî fütüvvet, alpler ve alperenler tarafindan temsil edilmiş: sürbî ve kavlî fütüvvet ise sanat ehlinden fütüvvet erbåbı olanları temsil etmiş Hemen her tarikatin bir peygamber ya da månevt bir pirin otoritesine tevdi edildigi fütüvvetin Hz. Peygamber'e ulaşan bir silsileye sahip oluşu, âdâb ve erkânı, onun tasavvufi tarikatlarla müsterek tarafini teşkil eder. Ancak arada ki en önemli fark, fütüvvet ehlinin dünyaya verdigi degerdir. Helalinden kazanmak ve mutlaka bir sanat ehli olmak ve kimseye el açmamak, "yâr olup hâr olmamak" gibi prensipleri, kisve olarak tarikatların hırkayı tercih ettiği halde fütüvvetin şalvarı ve şedd kuşanmayı benimsemesi aradaki farkı net olarak gösteren ana çizgilerdir.
Fütüvvetle ilgili ilk bilgileri tasavvufi kaynaklarda daha sonraları fütüvvetnâmelerde, halk destanlari ve seyahatnâmelerde görmekteyiz. Daha sonra kaleme alinan fütüvvetnâmeler; genel fütüvvet kaidelerini ihtiva etmesi yanında muhtelif sanat erbábi için kaleme alınmış özel bölümler bulunması bakımından ilgi çekicidir.' Seyhlerine Arapça "kardeşim" mânásina gelen Ahl veya Turkçe "cömert ve eli açık" manasindaki Akı'nın değişik telaffuza ile Ahf denilen fütüvvet ehlinin, hicretin Il. yüzyılından itibaren süfilerden ayınıldiklarını ve kendilerine has bazi has letlerle temayüz ettiklerini görüyoruz. Bu dönemde fütüvvet ehlinin, zühd ve ibadete düşkünlüklerinden dolay "zühhåd" veya "ubbâd" diye de anlan süfilere bir alterna tif olarak doğduğu tahmin edilen Melâmetilerle kaynaştıklarını ve birbirlerine yaklaştıklarını biliyoruz.
*”Allah’ın kullarıyla hep barış yaptım,onlarla hiç savaşmadım.
Nefsimle de hiç barışmamak üzere savaştım!”
-Hasan Harakânî
*“Onlar Allah’ı unuttular,Allah onlara kendilerini unutturdu.”
Ne kadar derin bir anlam değil mi?
İnsan nasıl kendini unutur
Dünya hayatına dalarak,bu hayatın bir eğlenceden ibaret olduğunu düşünürek,ya da insan hiç
