“Ay ışığında oturduk
Bileğinden öptüm seni
Sonra ayakta öptüm
Dudağından öptüm seni
Kapı aralığında öptüm
Soluğundan öptüm seni
Bahçede çocuklar vardı
Çocuğundan öptüm seni
Evime götürdüm yatağımda
Kasığından öptüm seni
Başka evlerde karşılaştık
İliğinden öptüm seni
En sonunda caddelere çıkardım
Kaynağından öptüm seni”
Uzak bir ihtimali çağrıştırır gözlerin.
İki yudum suya, bir sahranın rüyasına dek.
Söz bitip, denk gelen bakışlarla
Yitip giden anılarımızda solan gülüşlerin.
Senden habersiz saçlarında gezinir benliğim,
Tel tel ayrılıyorum senden, rüzgara karışarak.
Artık uzak bir ihtimal gözlerin.
-Harun Küsmüş
Çiçekler açarmış güneş vurunca dallarına.
Gözlerinde hayat yeşerir
Avuçlarında cennet saklanırmış
Diyardan diyara uçarken saçların
Bir tül perde den yarım yamalak görünen suretin,
İçimde başlayan heyacanla bütün..
Her saatim dakikam saniyem senin.
Varlığına şahitlik ederken, hakikati benimseyen ellerim
Ellerim ellerine dokunur, parmaklarım parmaklarına. Akar soluyarak varlığım varlığına,
Usul usul yavaşça derin, çok derin..
Harun Küsmüş