”eskimiş renkli yaz günlerini, özlemiş gibiyim. kendimi çok yüksek bir binadan, atmış da ölmemiş gibiyim.”
Okur Takip Önerileri
Mesele aklın kabul ettiğini,
Kalbe anlatmaktı..
İşte onu beceremiyordum.
nasıl tarif edilir hiç bilmiyorum. ama içime sığmayan ayni zamanda ağzımı da açtırmayan bi şey var.
Bir yolu bilmekle o yolu yürümek aynı şey değildir avucumun içi gibi biliyorum ama hep o yolda kayboluyorum.
Ben seni kötüleyemem hiç. Çiçekli bir yol vardı yürüdüm derim. Ayaklarıma dikenler battı ama her ormanda böyle şeyler olur derim.
bazı hislerle vedalaşman ve kabullenmen gerektiğiyle yüzleştiğin gecenin sabahı.ne gündü ama..
'hislerimi anlatmakta ne kadar zorluk çekiyorum, kelimeler ne kadar yetersiz ve aynı kelimelerle aynı dilden konuşamamak ne kadar ıstırap verici'
Çünkü en zayıf olduğum yerden sınanmış, en hassas olduğum yerden vurulmuşum. Hangi yanımdan yara alsam o yanımdan ağrımışım. Taşıyamam zannettiklerimi taşımış, taşırım zannettiklerimin altında kalmışım. İçimdeki ummanı önce sızdırmış, sonra taşırmışım.
İçimde bir yer var, kalıp mücadele etmenin anlamsız gidip unutmanın imkansız olduğu. Bu ağrının bana, baka baka kaç duvar eskittiğini bilemeyeceğiniz bir yer. Oradayım.
insan en çok kaçtığına mahkûm kalır,en çok arzuladığına ise daima uzaktır.işte bu ikisi arasındaki deveran onun hayat hikayesidir..
Onların beni anlamalarına imkân yoktu.
İzahat vermeye de asla mecbur değildim.
Sabahattin Ali
Kimseye acı vermemek için kırk yerinden kırılan inceliğim...
Şükrü Erbaş
ben bu deveyi gütmek zorunda bırakıldım. seçme şansı verselerdi bu diyardan giderdim..
Bilmiyorsunuz.
Darmadağın gövdemi
Çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum.