Şâzelî meşâyıhından Derkâvî - kadesallahu sırrahu - anlatıyor:
“Üstâdım beni bir kabîleye gönderiyordu. Dedim ki:
“Gittiğim yerde mânevî sohbetler yapıp hasbihâl edebileceğim bir Allâh’ın kulu bile yok, yapayalnız kalacağım…”
Bana üstâdımın cevâbı şöyle oldu:
“Muhtaç olduğun insanı kendin doğuracaksın! (Yani kendin arayıp, bulup, yetiştireceksin)”