Yâ Nebi...
Şu halime bak
Nasıl ki bağrı yanar gün kızınca sahranın,
Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın.
Hârimi Pâkine can atmak istedim durdum,
Gerildi karşıma yıllarca ailem yurdum.
Tahammül et dediler, hangi bir zamana kadar,
Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var.
Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak,
Önümde durmadı artık ne
ey padişah-ı âlem, düşman mısın zekâya?
erbâb-ı iktidarı gördün mü saldırırsın,
asrında kaldı millet üstadsız, kitabsız,
havf eylerim yakında Kur’an‘ı kaldırırsın.
besmele gûş eyleyen şeytan gibi,
korkuyorsun ”höt” dese bir ecnebî
padişahım öyle alçaksın ki sen,
izzet-i nefsin Arap İzzet gibi!
hamiyyet gamz eden bir pâk alın her kimde
safahat alıntısıdır paylastıgım onayladıgım anlamına gelmez
Kafes Arkasında
ey padişah-ı âlem, düşman mısın zekâya?
erbâb-ı iktidarı gördün mü saldırırsın,
asrında kaldı millet üstadsız, kitabsız,
havf eylerim yakında Kur’an‘ı kaldırırsın.
besmele gûş eyleyen şeytan gibi,
korkuyorsun ”höt” dese bir ecnebî
padişahım öyle alçaksın ki sen,
izzet-i nefsin Arap İzzet gibi!
hamiyyet gamz eden bir pâk alın her
Hasbihâl 2
Büyük bir şâirin düstûr-i hikmettir şu ihtârı;
Velev duymuş da olsan yolsuz olmaz şimdi tekrârı:
«Geçen geçmiştir artık; ân-ı müstakbelse mübhemdir;
Hayâtından nasîbin: Bir şu geçmek isteyen demdir.»
Evet, mâzîye ric’at eylemek bir kerre imkânsız;
Ümîdin sonra istikbâl için sağlam mı? Pek cansız!
Bugünlük iş bugün lâzım
Necid çöllerinden
youtu.be/Gmb6SBv9wn4
Yâ Nebî, şu hâlime bak!
Nasıl ki bağrı yanar, gün kızınca, sahranın;
Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın!
Harîm-i pâkine can atmak istedim durdum;
Gerildi karşıma yıllarca ailem, yurdum.
“Tahammül et!" dediler... Hangi bir zamana kadar?
Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var!
Gözümde tüttü bu
Yâ Nebi...
Şu halime bak
Nasıl ki bağrı yanar gün kızınca sahranın,
Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın.
Hârimi Pâkine can atmak istedim durdum,
Gerildi karşıma yıllarca ailem yurdum.
Tahammül et dediler, hangi bir zamana kadar,
Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var.
Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak,
Önümde durmadı