Korku cezadan çok daha beterdir, çünkü ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de, hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değildir
Sayfa 45
Reader Follow Recommendations
Yaralar vardır hayatta, ruhu bir cüzzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen,kemiren yaralar.
Bazen kontrolümü kaybediyorum ve dakikalarca gülüyorum, acının tatlı tebessümü derler ya, ben acılarımı manasız kahkahalarıma bırakıyorum. Düştüğüm boşluk hissini tanımlamak zor, uçurumdan yuvarlanıyorum ve sonu gelmiyor gibi hissediyorum.
İçimde o kadar ses var ki bazen gürültüden uyuyamıyorum.
Hiç yalnız hissetmedim kendimi. Bir odada tek başıma kaldım, intiharın eşiğinde. Kendimi çok kötü hissettiğim oldu; ama hiçbir zaman birinin odaya girip kendimi daha iyi hissetmemi sağlayacağını düşünmedim? Ya da bir kaç kişinin... Başka bir deyişle, yalnızlık beni hiçbir zaman rahatsız etmemiştir, çünkü yalnız kalmaya doyamam. Ben kendimi insan dolu bir odada ya da tezahürat yapan seyircilerle dolu bir tribünde en yalnız hissederim.
Beni bir gün unutucaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi;boş yere mağaramdan çıkarma beni. Akışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna