Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!
Hikaye
Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!
Benim doğduğum köylerde
Ceviz ağaçları yoktu,
Ben bu yüzden serinliğe hasretim
Şimdi dökülsün dilimden sana olan hasretim
Bu gecenin köründe
Yalnızlığım konuşsun
Ve ağlasın gözlerim
Kör kuyuları coştururcasına
Sen düşünce aklıma
Kalmasın hiç bir şey
Ve tutmasın dizlerim senden başka gittiği her yolda
…..
Bil isterim, sen yüreğimin sevda yanısın,
ve ben varlığını özlerken yokluğuna dahi hasretim..
Şimdi sen "Nasılsın" desen
Yoksun diye başlarım söze
Hasretim işte…
Özdemir Asaf
Dua
İmam-ı Şazeli Hizbü'ş-Şekva Duası
Rahman ve Rahim Allah’ın adıyla
Allahım! Yakarışımızın başında, sevip hoşnut olacağın şekilde Sana, en bereketli, en mübarek, en kutlu, en çok hamd ü senalarla hamd ediyor, Seyyidü'l-âlemîn ve Fahru'l-müslimîn Efendimiz Haz-reti Muhammed Mustafa'yı Senin rahmet, bereket ve selâmınla bir kere
Yeniden Başlasın
Desem ki yeniden başlasak...
El verir mi yalnızlığın tenhalığıma
Aşk neden bize hâlâ yasak?
Bu kadar acı çekmek de ne uğruna?
İkimizi de yaralamaz mı bu intizar?
Hatırla! Aşksız uçurumlar vadisinden
Senin kanatlarınla geçmiştim
Bana gerçeği bahşeden sendin
Sevgi sahilim senin yüreğindi
Yüreğimin demir attığı ezelden
Şimdi kalmadı bende zerresi gururun
Boğazıma kadar hasretinle doluyum
Bir bakış işaretinle gelirim yine uçarak
Çünkü sadakatim sonsuzdur bilirsen,
Yüzünde saklanan sonsuzluğa hasretim
Sen bana gel de düşlerin içinden
Nice aşılmaz bendi aşar da gelirim
Delilik zincirlerini kıra kıra
Ve sensizlik duvarlarına başımı vura vura
Aklımın direğini kanatır da gelirim
Uzaktaki 🥀
19.17
Hamdolsun duyularımızın terazisini hassas yapana.
17.31
open.spotify.com/track/5pGxanWKW...
Dikeni tel örgüye mecbur
Hayaller cepte durur
Doğuyor içime bir cesaret
Hesabı bende kalır
Gel gidelim, yolları bana sorma, ne bileyim
Gidelim buradan, pusulam rüzgâr
Kendimi yediğim yılları bana sor, var
Hikaye
Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!
Benim doğduğum köylerde
Ceviz ağaçları yoktu,
Ben bu yüzden serinliğe hasretim
Neydi Bu Hissettiğim
Söyleseydin kalbim bu kadar acımazdı
Zaman durdu sanki senin yokluğunla
Atmıyordu kalbim, sensiz yaşamaktan korkuyordu
Duygularımız karşılıklı mıydı
Yoksa bu bana oynanan bir oyun muydu çözemedim
Zaman aktı sen gelmedin
Gün geçtikçe arttı hasretim ama sen yine gelmedin
Ve bu hasrette hiçbir zaman bitmedi...