Sosyal arkadaşlıklarda kişilerin karşılıklı fikirleri paylaştığı ve birbirine yardım ettiği bir alıp verme durumu vardır. Psikoterapötik ilişki ise tek yönlüdür: Sadece terapist hastaya yardım etmek üzere atanmıştır. Hasta terapistin hayatına dair kişisel ayrıntıları bilirse bu, terapinin doğal “aktarım ve karşı aktarım” süreçlerine etki edebilir.
"Ben sana gelemeyecek kadar ölüyüm, Avcı ama hasta kalbim seni bana getirdi."
Sayfa 70Kitabı okudu
Ben Kürdistan dağlarında büyümüş idim. Merkez-i hilafeti güzel tahayyül ediyordum. Vakta, bundan yedi-sekiz ay mukaddem Dersaadet'e (İstanbul'a) geldim. Gördüm ki: İstanbul tevahhuş ve tenafür-ü kulûb sebebiyle medenî libasını giymiş vahşi bir adama benzerdi. Şimdi ittihad-ı millî ve (muhabbet-i milliye sebebiyle) medenî adam, fakat yarı medenî ve yarı vahşi libasında bize arz-ı dîdar ediyor. Evvel Kürdistanda fenalığın sebebi, Kürdistan uzvu hastalanmış zannediyordum. Vakta ki, hasta olan İstanbul'u gördüm. Nabzını tuttum. Teşrih ettim. Anladım ki, kalbteki hastalıktır, her tarafa sirayet eder. Tedavisine çalıştım, bir divanelikle taltif edildim.
Kız Kardeşim İçin
Anna hasta değil, ama onüç yaşına kadar geçirdiği tüm işlemlerin sebebi lösemi olan ablası kate için. Ergenlik yaşına gelmiş her genç gibi hayatı sorgulamaya başlıyor ve aldığı kararla ailesini paramparça edip, ablasının ölümüne sebeb olabilir. Okumaya değer bir kitap. Ağlamak garantili 
Ecem özgen 
Kız Kardeşim İçin 
Jodi Picoult
Çocukluğumdan beri bana hayvanlara eziyet etmememi, merhametli olmamı öğrettiler; okuduğum kitaplar da bunu öğretti ve sizin kahrolası savaşınızdan zarar görenlere öyle acıyorum ki canım yanıyor. Savaş gerçeğinin kendisine alışamıyorum, esasen akılsızca olan bu şeyi anlamayı ve açıklamayı aklım redediyor. Bir milyon insan bir yerde toplanıp edimlerine haklılık kazandırmaya çalışarak birbirini öldürüyor ve hepsi eşit derecede hasta ve mutsuz.Delilik değil de nedir bu?
Annemle yalnız çekilmiş bir tek fotoğrafımız yok bizim. Oysaki o benim hem annem, hem kardeşim; hem yoldaşım, hem yolum... Yalnız ve mağrur bir dağ gibi dayanağım, yorulunca soluklandığım durağım, biriciğim... Acılarımı paylaştığım, gözümdeki yaşım, kalbimin tek sığınağı... Hayat yolunda elimden tek tutanım... Sarılıp da ağlayamadığım, içimin yaralarını ne kadar çok göstermek istesem de üzülmesin diye sakladığım, kahkasında sevincimi bulduğum, miniciğim... Kocaman yüreğinde bir evlat, bir torun acısı taşıyanım... Sızlanmadan hasta annesine senelerce bir of demeden bakanım... O benim yüreğim, canım... Anne olmadan önce hakkını bilemediğim, çocuklarımın da anası canım cefakar anacığım... En çok senin günün bugün.. Anneler günün kutlu olsun... 💐❤️
-Hasta mısın?
-Hayır.
-Yaralı mısın?
-Sanırım.
"Berlin'de yalnızsın değil mi?" dedi.
"Ne gibi?"
"Yani... Yalnız işte... Kimsesiz... Ruhen yalnız... Nasıl söyleyeyim... Öyle bir haliniz var ki..."
"Anlıyorum, anlıyorum...tamamen yalnızım... Ama Berlin'de değil... Bütün dünyada yalnızım... Küçükten beri..."
"Ben de yalnızım..."dedi. Bu sefer benim ellerimi kendi avuçlarının içine alarak: "Boğulacak kadar yalnızım..." diye devam etti, "hasta bir köpek kadar yalnız..."
Ara sıra hasta olmak iyidir, gelene gidene nazlanırsın.
Sayfa 101 - M. Ş. E.'nin "Hasta" hikâyesinde işlediği konuyu özetleyen cümle.Kitabı okudu
“Yolunu kaybeden birini bulup doğru yola geri getiren bir adam onunla alay etmez. Ona unuttuğu doğruları yine öğretir, o yoldan gittiğine emin olur. Ama birine doğru yolu gösteremiyorsan onunla alay da etme. Sadece kendine bunu yapabilecek
yüreğin olmadığı için kız. Bir doktor hasta bir adama diyor ki: ‘Dostum, ateşin var. Bugün hiçbir şey yeme, su iç.’ Kimse buna ‘Ne büyük bir hakaret!’ diye cevap vermiyor. Ama bir adama kalkıp ‘Arzuların zehirli, içgüdülerin zayıf, isteklerin tutarsız, güdülerin doğayla uyumlu değil, fikirlerin olgunlaşmamış ve yanlış’ dersen ona hakaret ettiğini söylüyor. Bir ayna insanı tam olarak göründüğü gibi gösterdiğinde olgunlaşamamış insanı kızdırıyor. İki tür körelme vardır. Biri anlayışın körelmesi; ve bir de utanma duygusunun. Bu, bir insan ne zaman basit gerçekleri kabul etmeyi reddetse ve kendiyle çelişmekte inat etse başa gelendir. Pek çoğumuz bedenimize laf edildiğinde kahroluruz ve bunu yaşamamak için elimizden geleni yaparız. Ama konu zihnimiz olduğunda hiç ilgilenmeyiz bile.”
